ნო−და−რი−კო და ბემ−ბი
ცხოვ−რო−ბენ რო−გორც ძმე−ბი,
ერ−თი თეფ−ში−დან თქვლე−ფენ,
ორ−თა−ვე ერ−თად ყე−ფენ.
ტახ−ტის ქვე−შა აქვთ ბი−ნა,
ორ−თა−ვეს ერ−თად სძი−ნავს,
ბი−ჭი მი−უშ−ვერს ლო−ყას,
ძაღ−ლი ლო−კავს და ლო−კავს.
ბევრს ე−მუქ−რე−ბა ბე−ბი,
ერ−თად გათ−რევ−თო თმე−ბით...
ა−ი, ამ წუთ−ში, ახ−ლაც
ორ−თა−ვე ბაღ−ში გახ−ლავთ,
დას−დევს ბე−ბია კუდ−ში,
მაგ−რამ ვინ აგ−დებს ძაღ−ლად.