ბიჭი, ძაღლი და ბებია
ცხოვ-რო-ბენ რო-გორც ძმე-ბი,
ერ-თი თეფ-ში-დან თქვლე-ფენ,
ორ-თა-ვე ერ-თად ყე-ფენ.
ტახ-ტის ქვე-შა აქვთ ბი-ნა,
ორ-თა-ვეს ერ-თად სძი-ნავს,
ბი-ჭი მი-უშ-ვერს ლო-ყას,
ძაღ-ლი ლო-კავს და ლო-კავს.
ბევრს ე-მუქ-რე-ბა ბე-ბი,
ერ-თად გათ-რევ-თო თმე-ბით...
ა-ი, ამ წუთ-ში, ახ-ლაც
ორ-თა-ვე ბაღ-ში გახ-ლავთ,
დას-დევს ბე-ბია კუდ-ში,
მაგ-რამ ვინ აგ-დებს ძაღ-ლად.
ნოდარ დუმბაძე
