მოგზაური კას ამბავი
ცხელ ქვიშაზე გაგორებულ კას ბავშვობა გაახსენდა: შეყვარებულ ლილთან ერთად „ფრენა“. სულ ადვილი ამბავი იყო: ქვიშაზე მწოლიარემ ხელები და ფეხები ფრთებივით უნდა გაშალო, ოღონდ ერთდროულად, ჯერ ნელა - ზ ე მ ო თ, ქ ვ ე მ ო თ, მერე ოდნავ სწრაფად - ზე-მოთ, ქვე-მოთ, მერე უფრო სწარაფად - ზემოთ, ქვემოთ, და ბოლოს, ძალიან სწრაფად - ზემოთქვემოთ, ზემოთქვემოთ!.. გამარჯვებული ის იყო, ვინც უფრო გვიან დაიღლებოდა. ლილ კაზე ერთი წლით უფროსი იყო, ერთი თავით მაღალი და 10 კილოგრამით მძიმე და ხშირად ჯობნიდა, მაგრამ მერე რა, მასთან თამაში ხომ სახალისო იყო, თან ეჯიბრებოდნენ ერთმანეთს და თან სიცილით იხოცებოდნენ, თანაც ყვიროდნენ:
- აღარ შემიძლია, მომტყდა ხელები!
- ფეხებს ვეღარ ვგრძნობ!
- მგონი ქვიშა ვხდები!
- ახლა ნაწილებად დავიშლები!..
ნეტავ მომავლის ბავშვები როგორ ერთობიან? - დაფიქრდა კა. - არ ვიტყოდი უარს ამის ნახვაზე!
კარგო ქვაო, დიდო ქვაო,
სასწაულის რძე მასვიო,
მომავალში გადამსვიო!
ქვა თეთრი სითხით გაიჟღინთა და კაც გაუჩინარდა.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს $work_type საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს $work_type საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ნება მიეცით ბავშვს თავად მოაგვაროს პატარა კონფლიქტები
იმის ნაცვლად, რომ ბავშვის დავებში ჩაერიოთ, დააცადეთ, თავად მოაგვარონ (სანამ ფიზიკურად გაუსწორდებიან ერთმანეთს). ყოველთვის ვერ შეძლებთ ბავშვის გვერდით ყოფნას.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
