მხიარული ზღაპარი ნოტებზე
ჩვე−ნი ზღაპ−რის გუ−და,
მხი−ა−რუ−ლი ამ−ბა−ვი,
მან გი−ამ−ბოთ უნ−და.
თურ−მე შეხვდ−ნენ ერთ−მა−ნეთს,
სა−მუ−სი−კო სკო−ლა−ში.
და−მე−გობრდ−ნენ ნო−ტე−ბი,
დო, რე, მი, ფა, სოლ, ლა, სი.
დო, ზარ−მა−ცი აღ−მოჩნ−და,
რე კი ჩი−ტი−რე−კი−ა,
მი, ნა−ზი და სა−თუ−თი,
ფა კი ჩან−თა−ჩხრე−კი−ა.
სოლ მღე−რო−და ცეკ−ვავ−და,
ლას ტი−რი−ლი უნ−დო−და,
სწავ−ლა ე−ჯავ−რე−ბო−და,
სი სულ დე−დას უხ−მობ−და.
მეგობრობდნენ,-თითქოსდა
ერ−თი მშობ−ლის შვი−ლე−ბი,
ცო−ტა, ან−ცე−ბიც იყვ−ნენ,
ცო−ტაც შე−რე−კი−ლე−ბი.
მო−თათ−ბირდ−ნენ შე−ექმ−ნათ,
ერ−თობ−ლი−ვად სიმ−ღე−რა,
დო სამ−ღერ−ლად წა−მოდ−გა,
ყე−ლიც კი მო−ი−ღე−რა.
რემ, იმ ჩი−ტი−რე−კი−ამ,
შურ−დუ−ლი გა−და−აგ−დო,
მიმ თმა ჩა−მო−ი−ვარ−ცხნა,
ფამ ნოტს თი−თი და−ა−დო.
სოლ ი−სე−დაც მღე−რო−და,
ლამ შე−წყვი−ტა ტი−რი−ლი,
დე−და მთლად და−ა−ვი−წყდა,
სიმ გვა−ჩუ−ქა ღი−მი−ლი.
და ამ−ღერ−და შვი−დი−ვე,
სად ა−რის ჰარ−მო−ნი−ა?
ვერ შე−უ−წყვეს ერთ−მა−ნეთს,
ხმე−ბი,- კარ−გი ჰქო−ნი−ათ.
ე−გო−ნათ, რომ შე−დევ−რი,
გა−მო−უ−ვათ დი−ლა−ზე,-
„დი−ლით კარ−გად ვიმ−ღე−რებთ,
ჩვე−ნი მტრე−ბის ჯინაზე.“
ა−ი დი−ლაც გა−თენ−და−ა−ა,
შე−იკ−რიბ−ნენ სკო−ლა−ში,
და ერთ ხაზ−ზე გამწკ−რივდ−ნენ.
დო, რე, მი, ფა, სოლ , ლა, სი.
არ გა−მოს−დით სიმ−ღე−რა,
თუმც ი−წივ−ლეს ბევ−რი,
ძი−ა ბა−ნიც უს−მენ−და,-
ვერ შექმ−ნეს შე−დევ−რი.
ბან−მა უთხრა:სიმ−ღე−რას,
ვერ ა−ა−წყობთ ი−ო−ლად,
ი−სა სჯობს და−ვიხ−მა−როთ,
ქალ−ბა−ტო−ნი ვი−ო−ლა.
ვი−ო−ლი−ნო, ვი−ო−ლამ,
შე−მო−ა−ღო კა−რე−ბი,
გა−სა−ღე−ბი ჩა−ხა−ტა,
გუ−ლის გა−სა−ხა−რე−ბი.
დო, მსუ−ქა−ნა დო−დო−ლა,
ქვე−მოთ ხაზ−ზე დას−ვა,
მი_ს,პირველი ერ−გო,
რე, მათ შუ−ა−ში ჩას−ვა.
სოლ,მეორე ხაზ−ზეა,
თავს ი−წო−ნებს ბი−ჭი,
ფა ფანფარა,წინ დად−გა,
მღე−რის ნდო−მით იწ−ვის.
ხო−ლო მე−სა−მე ხაზ−ზე,
წრი−პი−ნა სის უხ−მო−ბენ,
სის წინ ლა დგას მტი−რა−ლა,
უკ−ვე ა−ღარ ჩხუ−ბო−ბენ.
ყვე−ლა ნოტს მი−უ−ჩი−ნეს,
სა−მუ−და−მო ად−გი−ლი,
რო−ი−ა−ლი კეკ−ლუ−ცობს,
მათ წინ თავ−გა−დახ−დი−ლი.
პარ−ტი−ტუ−რა სად დავ−დოთ?-
ძი−ა ბან−მა ღი−ღი−ნამ,
გვინ−და პი−უ−პიტ−რი−ო,
თბი−ლად ჩა−იღიღინა.
კა−კუ−ნის ხმა გა−ისმა,
და გა−ა−ღეს კა−რი,
შე−მო−ვიდ−ნენ: დი−ე−ზი,
ბე−მო−ლი, ბეკა−რი.
კი−ბით აძვ−რა დი−ე−ზი,
ა−ისრულა წა−დი−ლი,
ბე−მოლ−მა და ბე−კარ−მაც,
ნა−ხეთ თვი−სი ად−გი−ლი.
მე ვარ მათ−ზე მთა−ვა−რი,
ზო−მამ და−იჟინა,
მო−მო−ფან−ტა ნო−ტე−ბი,
თავ−ში გა−იჯგიმა.
მაშ მე ა−რად ჩა−მაგ−დეთ?
ა−წი−წინ−და ტაქ−ტი,
ა−ბა რო−გორ ავღ−ნიშ−ნოთ,
დამ−თავ−რე−ბის ფაქ−ტი?
ახ−ტა დახ−ტა კუნტ−რუ−შით,
ბურ−დღუ−ნით და ბრა−ზით,
და ნო−ტე−ბის ბო−ლო−ში,
დას−ვა ო−რი ხა−ზი.
ქალ−ბა−ტონ−მა ვი−ო−ლამ,
მო−ი−მარჯ−ვა წკი−რი,
ი−ქეთ ფორ−ტეს გა−უ−წყრა,
ხმა−მაღ−ლა ნუ ყვი−რი!
მე−ზო−ბე−ლი კლა−სი−დან,
მო−იწ−ვი−ეს პი−ა−ნო,
მო−დი ჩუ−მად გვამ−ღე−რე,
ა−ღარ და−იგვიანო!
ჟღერს მუ−სი−კა, გუ−გუ−ნებს,
ლა−მა−ზი და მშვი−დი,
დო, რე, მი, ფა, სოლ, ლა, სი,
მე−გო−ბა−რი შვი−დი.
შეხ−მატკ−ბილდ−ნენ, შე−ერთდ−ნენ,
და შე−უ−წყვეს ხმე−ბი,
ი−სე კარ−გად შეთ−თანხმდ−ნენ,
რო−გორცა და-ძმები.
დო, რე მი ფა სოლ ლა სოლ,
ჩვენ ვიქ−ნე−ბით ერ−თად სულ,
ფა, ფა, ლა,ლა,სოლ ფა მი,
შე−ვე−წყო−ბით ერ−თურთს ხმით.
ვა−რაკ−რა−კებთ ფა, მი, რე,
რო−გორც წყნა−რი მდი−ნა−რე.
მი, ფა, სოლ, სოლ ლა, ლა სი,
შეგ−ვი−კე−რეს კარ−კა−სი.
ვმღერით,ტკბი−ლად ვღი−ღი−ნებთ,
მე−გობ−რო−ბის სიმ−ღე−რას,
ერ−თო−ბას და სიყ−ვა−რულს,
ჩვენ გი−სურ−ვებთ თქვენც ყვე−ლას.
რა ლა−მა−ზი სიმ−ღე−რა,
რო−გორღაც გვე−ღირ−სა,
კი−დევ გა−იმეორეთ!
უბრ−ძა−ნებს რეპ−რი−ზა.
პა−წა−წი−ნა ნო−ტე−ბი,
დო, რე, მი, ფა, სოლ, ლა, სი.
ეხ−ლაც ი−ქა მღე−რი−ან,
სა−მუ−სი−კო სკო−ლა−ში.
თქვენ კი ტკბი−ლად ი−ძი−ნეთ
და თუ ღმერთ−მაც ი−ნე−ბა,
ზღაპ−რის გუ−და ძი−ლის წინ,
ხვა−ლაც თქვენ−თან იქ−ნე−ბა.
ლექსი 4 ~ 10 წლის ბავშვებისათვის
სხვა მომხმარებლების აზრით, ეს ლექსი საინტერესო შეიძლება იყოს საშუალოდ 4-დან ~ 10 წლამდე ბავშვებისთვის. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ყოველდღე ეთამაშეთ ბავშვებს, თუნდაც, ნახევარი საათის განმავლობაში, რადგან მათთვის აუცილებელია სისტემატიურად გრძნობდნენ როგორც დედის, ასევე, მამის ყურადღებას. შეეცადეთ გაამხიარულოთ ბავშვები და თავადაც გამხიარულდეთ. შეიძლება ყოველთვის არ იყოთ კომფორტულად, ვერ მართოთ ბავშვები, გაბრაზდეთ ან იმედგაცრუება იგრძნოთ, თუმცა, გახსოვდეთ, რომ თქვენი შვილებისათვის ყველაზე მნიშვნელოვანი ადამიანები ხართ და ყველაზე დიდ გავლენას მათ ქცევაზე, აზრებსა და ემოციებზე სწორედ თქვენ ახდენთ.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ერეკლეს სიზმარივაჟა–ფშაველა |
 |
ასოხატულა კუნწულებიგივი ჭიჭინაძე |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ან-ალვაო ტანადობითბესიკი |
 |
კრუხის დარიგებანუნუ ჯანელიძე |
 |
მე გადმოვკიდეანა კალანდაძე |
 |
ბეღურანესტან კუპრავა |
 |
დათო და ყურშამანანა კაკაჩია |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
მშობლიურო ჩემო მიწავ!გალაკტიონ ტაბიძე |
 |
მანანას წერილინოდარ დუმბაძე |
|
ასპინძის ომზედბესიკი |
|
„ან“-ზე სით მოხვალბესიკი |
