|
ცხოველთა აღლუმი |
|
გვაქვს ცხოვ−რე−ბა მა−ლუ−ლი,
სა−ჭი−რო−ა მო−ვა−წყოთ,
ტყის ნა−პი−რას აღ−ლუ−მი.
და−ე ყვე−ლამ შე−ხე−დოს,
რომ ვართ ძლე−ვა−მო−სილ−ნი,
ვე−რაგ−ნი და ფეხ−მარდ−ნი,
სი−ლა−მა−ზით მო−სილ−ნი.
შეკრ−ბა ცხო−ველთ ლაშ−ქა−რი,
სპი−ლო, ჯიხ−ვი, მგე−ლი−ა,
ი−რე−მი და ა−ვა−ზა,
დათ−ვი,ტუ−რა,მელია.
გაპ−რან−ჭულ−ნი მო−დი−ან,
კურ−დღე−ლი და ზღარ−ბე−ბი,
მა−ი−მუ−ნებს ჩა−უც−ვამთ,
სა−ზე−ი−მო კა−ბე−ბი.
ვახ რამ−დე−ნი მხე−ცი−ა−ა−ა?
შე−იშ−მუშ−ნენ ვერხ−ვე−ბი,
ზებ−რებს უ−კან მოყ−ვე−ბათ,
ციყ−ვე−ბი და ვე−ფხვე−ბი.
აქ−ლე−მე−ბიც მობრ−ძანდ−ნენ,
ყვე−ლა აღ−ლუმს ესწ−რე−ბა,
მო−უთ−მენ−ლად ე−ლი−ან,
მე−ფე როს−ღა ეწ−ვე−ვათ.
ჰო−რი−ზონტ−ზე ლო−მი სჩანს,
ფეხქ−ვეშ გას−დის ბო−ლი,
და შე−მოჰკ−რეს დაფ−და−ფებს,
ა−გუ−გუნ−და დო−ლი.
ა−ფოფ−რილ−მა, ნარ−ბენ−მა,
თმა უ−კან გა−და−ი−წყო,
მი−წას ტო−რი დაჰკ−რა და
ის აღ−ლუ−მიც და−ი−წყო.
ა−ყო−ლე−ბენ ფეხს და ხმას,
მო−გუ−გუ−ნე დო−ლებ−სა,
ეს ხმა−უ−რი, გნი−ა−სი,
სოფ−ლად გა−ი−გო−ნე−სა.
დაფრ−თხა ჯოგი,ნახირი,
მინდვ−რად ცხვრე−ბის ფა−რა,
მო−ნა−დი−რე მხე−ცებ−სა,
ჩუ−მად მი−ე−პა−რა.
და გა−ის−მა ჰა−ერ−ში,
თო−ფის მჭა−ხე გრი−ა−ლი,
ყუ−რი ცქვი−ტეს ნა−დირ−თა,
და ა−უ−ტყდათ წრი−ა−ლი.
ვინ სად გარ−ბის არ ი−ცის,
ე−ფარ−ვი−ან ბუჩ−ქებ−სა,
მე−ლა ში−შით ცახ−ცა−ხებს,
აც−მა−ცუ−ნებს ტუ−ჩებ−სა.
ლო−მი, ვე−ფხვი, ა−ვა−ზა,
ი−სევ ტყე−ში გარ−ბი−ან,
გა−ოგ−ნე−ბუ−ლი სპი−ლო,
ტირს, და−მალ−ვა სწა−დი−ა.
ირ−მე−ბი და ზებ−რე−ბი,
მო−ნა−დი−რეს ე−ლი−ან,
ცახ−ცა−ხე−ბენ ში−შის−გან,
დათ−ვი, ტუ−რა მგე−ლი−ა.
იმ აღ−ლუმ−ზე გა−მოჩნ−და,
ცხო−ვე−ლე−ბის ძა−ლა,
სირ−ბი−ლის−გან და−ოსდ−ნენ,
ყვე−ლა და−ი−მა−ლა.
ტყის სიღრ−მე−ში გან−თავსდ−ნენ,
და აქვთ ში−შის ი−ე−რი,
სთქვეს, რომ ქვეყ−ნად არ−სე−ბობს,
თურ−მე მათ−ზე ძლი−ე−რი.
მანანა ტონია
|
ლექსები ცხოველებზე, ფრინველებზე |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
