|
კვიცი |
|
ყორ−ნის−ფე−რი კვი−ცი,
ეშ−მა−კი და მკვირ−ცხლი,
ო−ჩა−ნი და ფი−ცხი,
დე−დის ურ−ჩი კვი−ცი.
ალ−ბათ, ყვე−ლამ ი−ცის,
ერ−თხელ მკვირ−ცხლი კვი−ცი
მოჰყ−ვა თა−ვის ქი−ცინს,
უ−კი−თხა−ვად დე−დის
მი−ა−ტო−ვა თავ−ლა,
მო−ინ−დო−მა გავ−ლა,
გა−დირ−ბი−ნა ვე−ლი
მო−ღე−რე−ბულ ყე−ლით
და მდი−ნა−რის პი−რას,
შიმ−ში−ლის−გან ხე−ლი,
შე−ე−ფე−თა მგე−ლი.
მგელს ცრემ−ლით და ფი−ცით
გულს მო−ულ−ბობს კვი−ცი?..
ჰო−და, ყვე−ლას, ყვე−ლას,
თა−გუ−ნას და მე−ლას,
ბა−ჭი−ა−ა ი−გი,
თუ ნუკ−რი−ა შვე−ლის,
ვინც არ უს−მენს მშობ−ლებს,
გან−საც−დე−ლი ე−ლის.
ი−ყო ერ−თი კვი−ცი...
მე−ტი ა−ღარ ვი−ცი.
ნოდარ დუმბაძე
|
ლექსები ცხოველებზე, ფრინველებზე | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
