|
ჩემი სიმღერა |
|
ნაღ−ვე−ლი და−მა−ლე−ვი−ა;
არც მომკ−ლა, არც და−მარ−ჩი−ნა,
არც სუ−ლი და−მა−ლე−ვი−ა.
გა−ჩე−ნის დღე−სა ვი−წყევ−ლი,
სი−ცო−ცხლის წამ−სა ვაჩ−ვე−ნებ;
მა−ტყუ−არ სო−ფელს ვა−ტყუ−ებ:
რა−საც ვგრძნობ, მას არ ვაჩ−ვე−ნებ!
ცრემ−ლი რომ მაღრ−ჩობს, ვი−ცი−ნი...
ჩე−მი პირ−ბა−დე ის ა−რი!
სხვას ხელთ რად მივს−ცე ჯი−რი−თად
მე ჩე−მი გუ−ლის ისა−რი?!
ჩე−მი ე−კა−ლი სხვე−ბისთ−ვის
ი−ა−ა, ზამბახ-ვარ−დე−ბი.
თა−ვო, ნუ ე−ძებ თა−ნამგრძ−ნობს, -
სი−სუ−ლე−ლე−ში ვარ−დე−ბი!
სჯობს, ი−სევ მწა−რე სო−ფელ−მა
ნაღ−ვე−ლი და−მა−ლე−ვი−ოს;
არც მომკ−ლას, არც და−მარ−ჩი−ნოს,
არც სუ−ლი და−მა−ლე−ვი−ოს!
აკაკი წერეთელი
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
