|
ზღვაო, აღელდი, აღელდი! |
|
ქარ−ტე−ხილს და−ე−მორ−ჩი−ლე!
ა−ამ−თა−გო−რე ტალ−ღე−ბი,
კი−დე−ებს გა−და−ა−ცი−ლე!
მარ−გა−ლი−ტე−ბის სა−ლა−რო
შე−ნი უფსკ−რუ−ლი გუ−ლი−ა,
მყუდ−რო−ე−ბის დროს ის გან−ძი
ქვეყ−ნისთ−ვის და−ფა−რუ−ლი−ა.
მხო−ლოდ რო−დე−საც მრის−ხა−ნებ,
გულს უხს−ნი მზეს და მთვა−რე−სა,
იმ მარ−გა−ლი−ტებს შეს−ტყორც−ნი
შენ შემკვ−რელს ა−რე−მა−რე−სა.
პო−ე−ტო! ნურც შენ ეკრ−ძალ−ვი
მრის−ხა−ნე გუ−ლის ღელ−ვა−სა!..
ძი−ლის დროს ქუ−ხილს ნუ მოშ−ლი
და სიბ−ნე−ლის დროს ელ−ვა−სა!
აკაკი წერეთელი
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
