|
ეტლზედ |
|
სიგრ−ძე მი−სი−სა გზი−სა არ გვა−რობს ცა−სა.
მა−შა ვი−თა ვსცნა?
მსურს მი−სი კოც−ნა!
ეტ−ლის პირ−მან მიმ−ზად−ნა თვის−სა ტკბილ ხმა−სა;
ხმა−მან მის−მან გან−მაგ−დო, ა−ით ნა−ვი ზღვა−სა.
მიკ−ვირს და მე−ოც−ნა!
ჭირ−ნი მე−ოც−ნა!
ეტლ−მან ლხინ−სა მაწ−ვი−ა; ვხე−დევთ ე−ით ყმა−სა;
მის−მან ლხინ−მან ჭი−რე−ბის კო−ნა მკრა გზა−სა;
გა−რე გამ−ტყორც−ნა,
შორს გა−მა−ოც−ნა!
ეტლ−სა პი−რი ზურ−გით აბს, შეჰ−გავს წყლად დგმა−სა;
ზურგ−ნი მკერ−დად უმხ−რი−ან მას ეშ−მაკთ ძმა−სა.
ეს−დენ, რა დრო ცნა,
სრუ−ლად ამ−ხოც−ნა!
ბესიკი
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
