სიცოცხლემ შხამი მასმია

სი−ცო−ცხლემ შხა−მი მას−მი−ა,
მე კა−ხურ ღვი−ნოდ შა−ვირ−გე:
შავს−ვი და არც მო−ვე−რი−დე,
თუმც მის სიმ−წა−რე გა−ვი−გე.
ვი−ცო−დი, ეს იქ−ნე−ბო−და:
ეკ−ლის ლო−გი−ნიც და−ვი−გე.
ვწე−ვარ და მძი−ნავ ტკბი−ლა−და, _
ა−ი, ბი−ჭო−ბაც ეს ა−რი!
მაღ−ლი−დან შა−ვი ღრუ−ბე−ლი
თავს დამ−წო−ლი−ა მჭეხა−რი.
რა−ცა სწა−დი−ან, ი−სა ქმნას,
მეს−რო−ლოს მე−ხი მედგა−რი.
მე ვარ და არ შა−ვუდრ−კე−ბი,
გა−კა−ჟე−ბუ−ლი მხედა−რი.
ჯერ ა−სე ყოფ−ნა ვარ−ჩი−ე,
ნუ−კი გგო−ნი−ვართ ცხედა−რი.
გულ−ში ცო−ცხა−ლი გრძნო−ბა მაქვს,
მოუსვენა−რი, მყეფა−რი.
ჩემს თვა−ლებს ვე−ღარ ა−ში−ნებს
ცრემ−ლი და სისხ−ლი მჩქეფა−რი,
არც საკუთა−რი, არც სხვი−სა,
ჩვე−ნი ტყე-ველის მღება−რი.
ვაჟა–ფშაველა

რა ასაკის ბავშვისთვისაა ეს ლექსი საინტერესო?

ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის.

ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები

ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!

დაამატე ნახატი

იმისთვის რომ შეძლოთ ამ ლექსის თემაზე შექმნილი თქვენი ნახატის დამატება, ჩვენს საიტზე უნდა გქონდეთ გახსნილი ანგარიში. ამისათვის უნდა გაიაროთ რეგისტრაცია.