|
გულსა მომაწვა ვარამი |
|
ვით ნა−გუ−ბა−რი წყა−ლი−ო.
რა მა−ლე შევ−წუ−ხე−ბულ−ვარ,
გუ−ნე−ბა მი−ძე მყრა−ლი−ო;
გა−მაგრ−დი, გუ−ლო, გუ−ნე−ბავ,
რო−გორც მყინ−ვა−რი სა−ლი−ო!
თორ მა−ლე მო−ვა სიკვ−დი−ლი,
ტუქ−სი, არ მო−ცი−ნა−რი−ო;
სულ და−მა−ცი−ლებს ჯავ−რებ−სა,
იმ−ნა−ი−რი აქვ ზა−რი−ო.
უნ−და წა−მარ−თოს უ−ე−ცარ
რაც მის მა−დევს ვა−ლი−ო.
გა−ვექ−ცე? სად უნდ წა−ვი−დე
ცხე−ნიც რო მყვან−დეს ჩქა−რი−ო?
შა−ვე−ბა? არ და−ა−ში−ნებს
ჩე−მი ფრან−გუ−ლი ხმა−ლი−ო!
ვი−ტი−რო? არ შა−მი−ცო−დებს,
არ ი−ცის ცოდვა-ბრალიო;
ვეხ−ვე−წო? არ გა−ი−გო−ნებს,
უნ−და იხ−მა−როს ძა−ლი−ო...
ი−სევ სჯობს გუ−ლით ვილ−ხი−ნო
სა−ნამ ცო−ცხა−ლი ვა−რი−ო, -
ვი−სა აქვ მე−ტი სი−ცო−ცხლე
უფ−ლის−გან ნა−ჩუ−ქა−რი−ო?
ხალხური
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
