|
სად? |
|
სად ვპო−ვებ შვე−ბას მი−უ−სა−ფა−რი?
რას მომ−ცემს ი−სეთს მე სა−ქართ−ვე−ლო,
და ან რას მის−ცემს მას ჩე−მი ქნა−რი?
არ ვი−ცი! მაგ−რამ უ−მიზ−ნო დღე−ებს
ვითვ−ლი და ვითვ−ლი ყმაწ−ვი−ლურ ჟი−ნით,
ყო−ველ დღეს გუ−ლის ტკი−ვი−ლით ვხვდე−ბი
და ვე−თხო−ვე−ბი მწა−რე ქვი−თი−ნით.
მარ−ტოდ−მარ−ტო ვარ... ვი−საც ოც−ნე−ბა
ე−დე−მის ცი−ურ−ხა−ტე−ბად სთვლი−და,
ვი−საც სიყრ−მით−ვე მე თაყ−ვანს ვსცემ−დი,
ყვე−ლა მომ−ცილ−და, ყვე−ლა წა−ვი−და.
ა−უხ−დე−ნელ ფიქრს ვინ არ ი−გო−ნებს,
ძველ ოც−ნე−ბებ−ზე რო−მე−ლი არ სწუხს?
ვწუხ−ვარ, ვე−ძა−ხი ჩემს სიყ−მაწ−ვი−ლეს,
მაგ−რამ ა−რა−ვინ იძ−ლე−ვა პა−სუხს.
სა−ით მივ−ყა−ვარ ჩემს მო−წყე−ნილ გზას,
სად ვპო−ვებ შვე−ბას მი−უ−სა−ფა−რი?
რას მომ−ცემს ი−სეთს ჩე−მი სამ−შობ−ლო,
და ან რას მის−ცემს მას ჩე−მი ქნა−რი?
არ ვი−ცი... მაგ−რამ უ−მიზ−ნობაში
ფიქრს ვერ ვა−კა−ვებ ცრემ−ლად მო−ნა−ქუხს...
ვწუხ−ვარ... ვე−ძა−ხი სი−ცო−ცხლის მი−ზანს,
მაგ−რამ ა−რა−ვინ იძ−ლე−ვა პა−სუხს.
გალაკტიონ ტაბიძე 1913
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
