|
ფშავლის სიმღერა |
|
გრძნობა-მიხდილი ლე−ში−ა,
კი−დე−ვაც მი−დუღს ვა−ჟა−სა
მთი−უ−რი სისხ−ლი მკერდ−ში−ა.
რად-რა დავ−კარ−გავ ი−მედ−სა?
რად-რა ჩა−ვიც−ვამ შა−ვებ−სა?
რა მაქვს მე სამგ−ლო−ვი−ა−რო,
ვე−ნაცვ−ლე შენ−სა თვა−ლებ−სა?!
სა−ნამ კი ვსუნთ−ქავ ბედკ−რუ−ლი,
შევ−ყუ−რებ მზეს და მთვა−რე−სა,
შენს სი−ბე−ჩა−ვეს და−ვაც−ვეთ
ჩემს და−წყლუ−ლე−ბულს მკლა−ვებ−სა.
თუ გი−ღა−ლა−ტო, დე−და−ო,
ნუმც და−ვი−მარ−ხო მთა−ში−ა,
ნუ დასდ−ვან ვა−ჟის ფშავ−ლი−სა
ხმა−ლი სა−ტირ−ლის თავ−ში−ა.
ნუ და−მი−ტი−როს ქალ-რძალმა
სა−კა−ცე−ზე−და კარ−ში−ა;
შა−ვეთ−ში გამგ−ზავ−რე−ბულ−სა
ცხე−ნი წა−მექ−ცეს წყალ−ში−ა;
ქვეყ−ნის−გან შაჩ−ვე−ნე−ბულ−მა
ბი−ნა დავ−კარ−გო ცა−ში−ა,
გა−მი−წყდეს ბეწ−ვის ხი−და−ი,
ჩავ−ვარ−დე კუპ−რის ზღვა−ში−ა!
ვაჟა–ფშაველა 1886 წ.
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
