|
მამულიშვილობა |
|
აღმზრ−დელ−თა ი−მე−დებს,
უმ−ცი−რესს იმ−კი და
ას−ჯერ მეტს ი−მე−ტებ,
რო−დე−საც შენს ირგვ−ლივ
შენც ებრძ−ვი სი−ა−ვეს,
და ცდი−ლობ, ყო−ველთ−ვის
სწო−რი გზით ი−ა−რო,
რო−დე−საც გი−ქე−ბენ
ქცე−ვას და ზრდი−ლო−ბას,
ეს ა−რის, პა−ტა−რავ,
მა−მუ−ლიშ−ვი−ლო−ბა!
შე−ნი−დან ეყ−რე−ბა ფეს−ვე−ბი დიდ მი−ზანს,
შე−ნი−დან ი−წყე−ბა ცხოვ−რე−ბის დი−დი გზა,
შე−ნი−დან, სწავ−ლით და ბე−ჯი−თი მოქ−ცე−ვით
ბარ−ტყობს და ფრთებს ის−ხამს
ზღაპ−რუ−ლი ოც−ნე−ბა,
რომ გა−ი−თა−ვი−სებ
სხვის დარდს და ჭრი−ლო−ბას,
ეს ა−რის,
ეს გახ−ლავს
მა−მუ−ლიშ−ვი−ლო−ბა!...
ლია კობალაძე
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
