|
ეს მძინარე მთა და ველი |
|
ხში−რად გულ−ში გა−მი−არ,
ეს მძი−ნა−რე მთა და ვე−ლი
ი−ყოს მრა−ვალ−ჟა−მი−ერ!
შენ, მეღ−ვი−ნე, ღვი−ნო გვას−ვი,
თვალს ნუ მი−ე−ძი−ნე−ბა,
ფიქ−რე−ბი გვაქვს ას−ჯერ ა−სი,
რო−გორც ღრუბ−ლის დი−ნე−ბა.
ნუ−თუ არ−სით ა−რის შვე−ლა
უჩ−ვე−ვი თუ ჩვე−უ−ლი?
გა−დღეგ−ძე−ლოთ ყვე−ლა, ყვე−ლა
ამ სუფ−რა−ზე წვე−უ−ლი.
მწუ−ხა−რე−ბავ, რო−გორც გვე−ლი,
ხში−რად გულ−ში გა−მი−არ,
ეს მძი−ნა−რე მთა და ვე−ლი
ი−ყოს მრა−ვალ−ჟა−მი−ერ!
გალაკტიონ ტაბიძე 1916
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
