|
თქვენ გეუბნებით, ძმებო მგოსნებო |
|
რა ქართ−ვე−ლი ხარ და რა ჭა−ბუ−კი,
თუ მა−მულს თა−ვი არ ა−ნაც−ვა−ლე, -
ეს აწ−ვა−ლებ−და ცოტ−ნე და−დი−ანს,
მეც ქართ−ვე−ლი ვარ და ეს მაწ−ვა−ლებს.
რომ ვდგე−ვარ ახ−ლა თბი−ლი−სის კარ−თან,
შენ გე−კი−თხე−ბი, ცა−ო ნა−თე−ლო,
ამ უ−ხე−ი−რო ლექ−სე−ბის გარ−და
რას გა−ვუ−კე−თებ მე საქართველოს?
რომ ვდგე−ვარ ახ−ლა თბი−ლი−სის კარ−თან,
თქვენ გე−უბ−ნე−ბით, ძმე−ბო მგოს−ნე−ბო,
ამ უ−ხე−ი−რო ლექ−სე−ბის გარ−და
დაგვრ−ჩა სა−ფიქ−რი და საოცნებო.
რა ქართ−ვე−ლი ხარ და რა ჭა−ბუ−კი,
თუ მა−მულს თა−ვი არ ა−ნაც−ვა−ლე, -
ეს აწ−ვა−ლებ−და ცოტ−ნე და−დი−ანს,
მეც ქართ−ვე−ლი ვარ და ეს მაწ−ვა−ლებს.
ლადო ასათიანი
|
ლექსები სამშობლოზე | ჩივილი |
ნიკოლოზ გოცაძე
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
