|
კრწანისის ყაყაჩოები |
|
სამასი არაგველის ხსოვნას
ჰე−ი, თქვენ, ა−რაგ−ვე−ლე−ბო, გა−უ−მაძ−ღარ−ნო ო−მი−თა,
თქვენს საფ−ლა−ვებ−თან მოსვ−ლა და მუხ−ლის მოდ−რე−კა მო−მინ−და.
შავ−ჩო−ხი−ა−ნო ვაჟ−კა−ცო, ჭრი−ლო−ბა ხომ არ შეგხს−ნი−ა?!
ეს სისხ−ლი ა−რის, თუ მართ−ლა ყა−ყა−ჩო−ე−ბის ცე−ცხლი−ა?!
შავ−ჩო−ხი−ა−ნო ვა−ჟე−ბო, ა−სე რამ გა−გა−ხა−ლი−სათ,
ჟრი−ა−ლი ხომ არ მო−გეს−მათ ო−ჟა ჯურ−ხა−ის ფა−რისა?!
სიმ−ღე−რა ხომ არ მო−გეს−მათ პა−ტა−რა კა−ხის ხმა−ლი−სა?!
იქ−ნებ მე თვა−ლი მა−ტყუ−ებს, ზე−ცა მაბრ−მა−ვებს კრი−ა−ლა,
მა−შინ თქვენ თვი−თონ აღს−დე−ქით და მარქ−ვით ო−მა−ხი−ა−ნად:
თუ არც ყა−ყა−ჩოს ცე−ცხლი−ა და არც ა−ხა−ლი ი−ა−რა,
მა ეს ბე−ბე−რი კრწა−ნი−სი რა ძა−ლამ ა−აბ−დღი−ა−ლა?!
ჰე−ი, თქვენ, ა−რაგ−ვე−ლე−ბო, გა−უ−მაძ−ღარ−ნო ო−მი−თა,
თქვენს საფ−ლა−ვებ−თან მოსვ−ლა და მუხ−ლის მოდ−რე−კა მო−მინ−და.
ლადო ასათიანი 1940
|
ლექსები სამშობლოზე | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
