ვერხვები

ყო−ველთ−ვის, რო−ცა და−ბე−რავს ქა−რი
და ნისლს მთე−ბი−სას გა−ი−ფენს აფ−რად,
ვერხ−ვის ფო−თოლ−თა თეთ−რი ლაშქა−რი
აშ−რი−ალ−დე−ბა უ−შო−რეს ზღაპ−რად.
ზღა−პა−რი ი−გი მათ−რობს და მხიბ−ლავს
ძვე−ლი ღვი−ნის სმით, უ−ღო−ნოდ, მძაფ−რად,
სა−დღაც და−კარ−გულ ვარდს და გვი−რი−ლებს
მო−გო−ნე−ბებ−ში ვი−ჭერ თა−ნაბ−რად.
ეს ი−ყო წი−ნათ, დი−დი ხნის წი−ნათ...
სად, რო−დის, რისთ−ვის? არ ვი−ცი, ა−რა!
იყვ−ნენ ო−დეს−ღაც და მი−ე−ძი−ნათ...
ღე−ლავს ფოთ−ლე−ბის მ−წყობ−რი კამა−რა.
მას შემ−დეგ ბე−დი და ი−ალ−ქა−ნი
ქა−რის სიმ−ძი−მით გადაიხა−რა,
შენ კი სა−და ხარ ამ−დე−ნი ხა−ნი?
რისთ−ვის, ან ვის−თან? არ ვი−ცი, ა−რა!
ეს ი−ყო წი−ნათ, დი−დი ხნის წი−ნათ,
ეს ი−ყო ვერხ−ვის ფო−თოლ−თა კვნე−სა,
დრომ ყვა−ვი−ლე−ბით დაგ−ვაგ−ვირგ−ვი−ნა,
მე პა−ჟი ვი−ყავ, ის კი - პრინ−ცე−სა.
გალაკტიონ ტაბიძე 1915

რა ასაკის ბავშვისთვისაა ეს ლექსი საინტერესო?

ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის.

ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები

ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!

დაამატე ნახატი

იმისთვის რომ შეძლოთ ამ ლექსის თემაზე შექმნილი თქვენი ნახატის დამატება, ჩვენს საიტზე უნდა გქონდეთ გახსნილი ანგარიში. ამისათვის უნდა გაიაროთ რეგისტრაცია.