|
ბაბუა |
|
ჭარ−მაგს ჩო−ხა ჩა−უც−ვამს
და გაფ−რინ−დეს ლა−მი−სა;
ცხენ−ზე ამ−ხედ−რე−ბუ−ლი
იწ−ვევს მთვა−რეს ღამისას.
მას ამ ფორ−მით ჯი−რი−თი
სი−ჭა−ბუ−კეს ა−გო−ნებს,
სი−ხა−რუ−ლით გასც−ქე−რის
სოფ−ლის ლა−მაზ მთა-გორებს.
შვილიშვილებს უყ−ვე−ბა
ამ−ბავს გმირ−თა გმი−რებ−ზე,
რომ სამ−შობ−ლო უყ−ვარ−დეთ
ა−ღი−ზარ−დონ მითებზე.
ცოდნის ძა−ლა ირწ−მუ−ნონ
ი−მე−გობ−რონ წიგ−ნებ−თან,
დე−და−ე−ნის მარცვ−ლე−ბი
რომ აქ−ცი−ონ მძი−ვე−ბად.
ლუარა ჭანტურია
|
ლექსები ოჯახის წევრებზე | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
