|
იხვი და მამალი |
|
ჩემ−ზე დი−დი
მო−ცუ−რა−ვე ვინ ა−რი,
ვის ამშ−ვე−ნებს ულ−ვა−ში,
გა−მე−ჯიბ−როს ცურ−ვა−ში.
ზურგ−ზე ლურ−ჯი ზო−ლი გამ−დევს,
ჩემ−პი−ო−ნის კან−ტი−ა,
იხვ−თა მოდგ−მა ვა−სა−ხე−ლე,
მე−ძა−ხი−ან `კვა−ტი−ას~.
და დედ−ლე−ბის ა−მა−ლით
იქ−ვე გაჩნ−და მა−მა−ლი.
უ−კან არ და−ი−ხი−ა,
ტან−ზე შე−მო−ი−ხი−ა:
- მაგ და−ფეხ−ვილ ტრა−ბა−ხას
მი−ვალ, ყელ−ში ვე−ცე−მი,
და−ა−ხა−ლეთ, დედ−ლე−ბო,
თქვე−ნი ლა−ყე კვერ−ცხე−ბი.
ი−სე მაგ−რად გავ−ცუ−რო,
ი−სე მაგ−რად ვი−ყივ−ლო,
მა−გას თუ არ ვა−ჯო−ბო,
დე, გა−მიხ−მეს ბი−ბი−ლო!
გა−და−ეშ−ვა მო−რევ−ში,
ცა ყი−ვი−ლით გა−ხი−ა,
და იმ დღი−დან მა−მა−ლი
დედ−ლებს არ უ−ნა−ხი−ა.
ნოდარ დუმბაძე
|
ლექსები ცხოველებზე, ფრინველებზე |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
