ჩვენ, პოეტები საქართველოსი

გულ−ში ი−მა−ვე გრძნო−ბით ბრუნ−დე−ბა
და მო−ლო−დი−ნი და−რე−კავს ჩუ−მი,
რომ ა−რა−ერ−თხელ ა−გუ−გუნ−დე−ბა
დე−და−მი−წა−ზე კი−დევ სა−მუ−მი.

აჰ, ქი−მი−უ−რი ო−მე−ბის წყე−ბა
სო−ფელ−ში, მინდვ−რად, ქა−ლაქ−ში, ტყე−ში.
ა−ხა−ლი ლპო−ბა ჰო−სი−ტა−ლე−ბის,
ა−ხა−ლი ცრემ−ლის ღვა−რი და თქე−ში.

იქ, ტრან−შე−ე−ბის ლა−ბი−რინ−ტებ−ში,
ნუ გა−გი−ტა−ცებს ძვე−ლი წუ−ხი−ლი...
ხე−ვი−დან ხევ−ზე ი−კივ−ლებს მე−ხი,
ხე−ვი−დან ხევ−ზე წა−ვა ქუ−ხი−ლი,

და გი−გან−ტუ−რი მუხ−ლუ−ხო - ტან−კი,
შე−უ−წყვე−ტე−ლი ტყვი−ის ფან−ტე−ლი,
პრო−ჟექ−ტო−რებ−მა ა−ერ−ში იგრძ−ნეს
ა−ე−რო−ე−ბის კო−რი−ან−ტე−ლი.

წა−მო−ვა მღვრი−ე ცე−ცხლის ნი−აღვ−რად
ას−სან−ტი−მეტ−რის მკაც−რი სა−ხე−ლი,
ხე−ვი−დან ხევ−ზე გა−დიგ−რი−ა−ლებს
ხე−ვი−დან ხე−ვის გა−მო−ძა−ხი−ლი.

გა−აფთ−რე−ბუ−ლი ო−მის გე−ნი−ა,
ძვე−ლი ჟან−გი−ვით ყვი−თე−ლი ფე−რის,
გა−დე−ფა−რე−ბა მე−წა−მულ ზე−ცას,
რომ მო−ი−ტა−ნოს დღე მწა−რე წე−რის.

იქ−ნებ მოს−წყინ−დეს ერთ−სა−ხე−ო−ბა
აღ−მო−სავ−ლე−თის დღე−ე−ბის თბი−ლის,
გა−მო−ანგ−რი−ოს მტკვა−რის ხე−ო−ბა
და ა−საკ−ლე−ბად მო−ად−გეს თბი−ლისს.

ვართ პო−ე−ტე−ბი სა−ქართ−ვე−ლო−სი,
რო−მელ−თაც გვახ−სოვს დღე უ−ა−რე−სი.
ჩვენ ეხ−ლავ ვი−ცით, სად დად−გე−ბი−ან
კლო−დე−ლი, ჟამ−მი, სიუ−ა−რე−სი...

დავდ−გეთ იქ სა−დაც ქა−რიშ−ხა−ლი−ა
და სისხ−ლი−ა−ნი დგას ან−გე−ლო−სი,
ა−ხალ გრი−გა−ლებს ვწი−რავთ სი−ცო−ცხლეს
ჩვენ, პო−ე−ტე−ბი სა−ქართ−ვე−ლო−სი!..
გალაკტიონ ტაბიძე 1924

რა ასაკის ბავშვისთვისაა ეს ლექსი საინტერესო?

ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის.

ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები

ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!

დაამატე ნახატი

იმისთვის რომ შეძლოთ ამ ლექსის თემაზე შექმნილი თქვენი ნახატის დამატება, ჩვენს საიტზე უნდა გქონდეთ გახსნილი ანგარიში. ამისათვის უნდა გაიაროთ რეგისტრაცია.