ჩვენ, პოეტები საქართველოსი
და მო−ლო−დი−ნი და−რე−კავს ჩუ−მი,
რომ ა−რა−ერ−თხელ ა−გუ−გუნ−დე−ბა
დე−და−მი−წა−ზე კი−დევ სა−მუ−მი.
აჰ, ქი−მი−უ−რი ო−მე−ბის წყე−ბა
სო−ფელ−ში, მინდვ−რად, ქა−ლაქ−ში, ტყე−ში.
ა−ხა−ლი ლპო−ბა ჰო−სი−ტა−ლე−ბის,
ა−ხა−ლი ცრემ−ლის ღვა−რი და თქე−ში.
იქ, ტრან−შე−ე−ბის ლა−ბი−რინ−ტებ−ში,
ნუ გა−გი−ტა−ცებს ძვე−ლი წუ−ხი−ლი...
ხე−ვი−დან ხევ−ზე ი−კივ−ლებს მე−ხი,
ხე−ვი−დან ხევ−ზე წა−ვა ქუ−ხი−ლი,
და გი−გან−ტუ−რი მუხ−ლუ−ხო - ტან−კი,
შე−უ−წყვე−ტე−ლი ტყვი−ის ფან−ტე−ლი,
პრო−ჟექ−ტო−რებ−მა ა−ერ−ში იგრძ−ნეს
ა−ე−რო−ე−ბის კო−რი−ან−ტე−ლი.
წა−მო−ვა მღვრი−ე ცე−ცხლის ნი−აღვ−რად
ას−სან−ტი−მეტ−რის მკაც−რი სა−ხე−ლი,
ხე−ვი−დან ხევ−ზე გა−დიგ−რი−ა−ლებს
ხე−ვი−დან ხე−ვის გა−მო−ძა−ხი−ლი.
გა−აფთ−რე−ბუ−ლი ო−მის გე−ნი−ა,
ძვე−ლი ჟან−გი−ვით ყვი−თე−ლი ფე−რის,
გა−დე−ფა−რე−ბა მე−წა−მულ ზე−ცას,
რომ მო−ი−ტა−ნოს დღე მწა−რე წე−რის.
იქ−ნებ მოს−წყინ−დეს ერთ−სა−ხე−ო−ბა
აღ−მო−სავ−ლე−თის დღე−ე−ბის თბი−ლის,
გა−მო−ანგ−რი−ოს მტკვა−რის ხე−ო−ბა
და ა−საკ−ლე−ბად მო−ად−გეს თბი−ლისს.
ვართ პო−ე−ტე−ბი სა−ქართ−ვე−ლო−სი,
რო−მელ−თაც გვახ−სოვს დღე უ−ა−რე−სი.
ჩვენ ეხ−ლავ ვი−ცით, სად დად−გე−ბი−ან
კლო−დე−ლი, ჟამ−მი, სიუ−ა−რე−სი...
დავდ−გეთ იქ სა−დაც ქა−რიშ−ხა−ლი−ა
და სისხ−ლი−ა−ნი დგას ან−გე−ლო−სი,
ა−ხალ გრი−გა−ლებს ვწი−რავთ სი−ცო−ცხლეს
ჩვენ, პო−ე−ტე−ბი სა−ქართ−ვე−ლო−სი!..
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
წაახალისეთ ბავშვი, რომ იყოს კეთილი სიტყვებით
ასწავლეთ ბავშვს, გამოიყენოს კეთილი და გამამხნევებელი სიტყვები სხვებთან ურთიერთობისას.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ცეკვებოდა ხეეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ქეთევანნიკოლოზ ბარათაშვილი |
 |
ლალის მამალილადო ასათიანი |
 |
ჩემო თავო, ბედი არ გიწერიააკაკი წერეთელი |
|
განთიადიაკაკი წერეთელი |
|
ომი საქართველოს თავად-აზნაურ-გლეხთა პირისპირ დაღისტნისა და ჩეჩნელთა, წელსა 1844-სნიკოლოზ ბარათაშვილი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ჩხართვის ბარტყინათია დაშნიანი |
 |
კატა და თაგუნიანესტან კუპრავა |
 |
ბავშვებილუარა ჭანტურია |
 |
ას ორი წლის კუს ოცნებაელიზბარ გაბუნია |
|
ჭიამაიანესტან კუპრავა |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
უცნაური სიზმარიმანანა ტონია |
 |
მერე რაა, რომ საქართველოაოთარ შალამბერიძე |
 |
კლდე და მდინარევაჟა–ფშაველა |
 |
თერძი მელანათია ჯანაშია |
 |
ბოსტნეულის ამბავიიულან ტუვიმი |
