|
ობელისკი |
|
ჩვენ შევც−ქე−რო−დით ძა−ხი−ლით: დაგ−მეთ
ეჩ−ვე−ნე−ბო−დათ ქვის თლი−ლი ტა−ნი
ყვე−ლასთ−ვის უ−ცხო და ბნელ ქა−რაგ−მად.
წყა−ლი შა−ვი−ა, რო−გორც მე−ლა−ნი,
შავ წყალ−ზე ყალყ−ზე შედ−გა მე−რა−ნი
და სა−საფ−ლა−ოს მხრი−დან ძე−რა
თავს დასტ−რი−ა−ლებს, ვით ბე−დის−წე−რა.
გალაკტიონ ტაბიძე 1915
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
