|
ბოშა ქალი |
|
რა თვა−ლე−ბი?! ელ−ვის ცე−ცხლის დამ−ჭე−რი...
ბო−შა ქა−ლი, ვარსკვ−ლა−ვე−ბის სა−და−რე−ბი...
შე−ხე−დეს და... შე−უ−კურ−თხეს გამ−ჩე−ნი...
მე−ზღვა−უ−რებს გა−მომწ−ვე−ვად გვერდს ა−უვ−ლის,
ე−ტყვი−ან და... ი−სიც ე−ტყვის უ−რი−გოს...
ხელ−გაშ−ლი−ლი გა−დუდ−გე−ბა მე−ზღვა−უ−რი:
-მხო−ლოდ ერ−თხელ მა−კო−ცე−ო, სუ−ლი−კო!..
ეს პა−წი−ა, სიყ−ვა−რუ−ლის დოს−ტა−ქა−რი,
გა−ნა დარ−დობს, თვა−ლებს ცრემ−ლით ი−ო−სებს?
მხი−ა−რუ−ლი, ფეხ−შიშ−ვე−ლი ბო−შა ქა−ლი
სტვე−ნით მი−დის პორ−ტის სა−ნა−პი−რო−ზე...
ანა კალანდაძე 1946 წ.
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
