|
ფშაველი ჯარისკაცის წერილი |
|
დე−და−ო, ია-ვარდითა!
თვა−ლებს ნუ ი−თხრი ტი−რი−ლით,
გულს ნუ ი−სე−რავ დარ−დი−თა!
ვინც და−ვიჭ−რე−ნით, გა−მოვრ−ჩით,
კი−დევ ცო−ცხლე−ბი დავრ−ჩი−თა.
ხვალ ი−სევ ომ−ში გვიწ−ვე−ვენ
გაკ−ვირ−ვე−ბულ−ნი გარ−ჯი−თა,
თა−მარ დე−დოფ−ლის ბარ−ტყე−ბის
გუ−ლო−ვა−ნო−ბით, მა−ჯი−თა.
ვცდი−ლობთ, რომ სა−ქართ−ვე−ლო−სა
ვუშ−ვე−ლოთ ჩვე−ნის ხარ−ჯი−თა.
სამ−შობ−ლოს ბედ−ნი−ე−რე−ბა
არ გვსურს ვი−ყი−დოთ ვა−ლი−თა,
ნაღდს ვაძ−ლევთ ჯანს და სი−ცო−ცხლეს,
ნა−მუ−სი და−ვი−ცა−ვი−თა.
რუ−სეთ−ში მყო−ფი ვნატ−რუ−ლობ,
სამ−შობ−ლო ვნა−ხო თვა−ლი−თა.
ერ−თი რამ უნ−და გა−უ−წყო,
გავკ−ვირ−ვე−ბულ−ვართ ა−მი−თა:
რო−ცა ო−მი გვაქვ ქართვ−ლის ჯარს,
ნა−თე−ლი გვიძღ−ვის ღა−მი−თა;
კა−ცი რამ ლურჯ−ცხე−ნი−ა−ნი,
ა−მო−ღე−ბუ−ლის ხმა−ლი−თა,
მაღ−ლი−დან თავ−ზე დაგვბ−რუ−ნავს
ტურ−ფა ი−ე−რით, ტა−ნი−თა.
სა−ხე აქვს შა−ვად მო−ცუ−ლი
მას დი−დის კა−ე−შა−ნი−თა.
ეს ჩვე−ნი ჩუ−მი მფარ−ვე−ლი
ლა−შა−რის ჯვა−რად ვსცა−ნი−თა.
რო−ცა მის−წყდე−ბა თო−ფის ხმა
და ზარ−ბაზ−ნე−ბის გრი−ა−ლი,
გრძნო−ბე−ბი და−მი−ყუჩ−დე−ბა,
არ მეს−მის ბრძო−ლის ზრი−ა−ლი,
ფიქ−რით ში−ნა ვარ… სა−ჩეჩ−ლის
კბი−ლე−ბის მეს−მის წკრი−ა−ლი.
გიც−ქერ, მა−ტყლსა სჩეჩ, ფარ−ტე−ნას
ცრემ−ლი გის−ვე−ლებს ტი−ა−ლი!
ეგ ხო ჩემ სა−ჩო−ხედ გინ−და!
ნა−კურ−თხი დე−დის ცრემ−ლითა
არ გა−იჭ−რე−ბა მახ−ვი−ლით,
არ და−იწ−ვე−ბა ცე−ცხლი−თა.
რა დი−დი ღა−მე გა−სუ−ლა,
შენ კი სძილ-ფხიზლობ კე−რა−ზე!
ეგ შე−ნი გლო−ვა უ−ფალ−მა,
ვს−თხოვ, შა−გიც−ვა−ლოს მღე−რა−ზე!
მშვი−დო−ბით! დაჰკ−რეს საყ−ვირ−სა,
კვლავ მე−ძა−ხი−ან ბრძო−ლა−ზე:
სა−ჩხუბ−რად, სისხ−ლის საღვ−რე−ლად,
თო−ფის, ზარ−ბაზ−ნის სრო−ლა−ზე.
ნე−ტავ, თუ არ გვა−ტი−რე−ბენ
ბო−ლოს ვაჟ−კა−ცურ შრო−მა−ზე?!
ნე−ტავ, თუ დაგ−ვი−ფას−დე−ბა
ქართ−ველ−თა შვი−ლებს ა−მა−გი, -
არ იქ−ცა საყოვ-ყორნედა
ჩვე−ნი ლა−მა−ზი ა−ლა−გი.
მშვი−დო−ბით! დაჰკ−რეს საყ−ვირ−სა,
კვლავ მე−ძა−ხი−ან ბრძო−ლა−ზე:
სა−ჩხუბ−რად, სისხ−ლის საღვ−რე−ლად
თო−ფის, ზარ−ბაზ−ნის სრო−ლა−ზე.
მხნედ მი−ვალ, ვერ−ვინ დაგ−ცი−ნებს
ლა−ჩა−რის შვი−ლის ყო−ლა−ზე.
ვაჟა–ფშაველა 1914 წ.
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
