მთას ვიყავ

მთას ვი−ყავ, მწვერ−ვალ−ზე ვი−დეგ,
თვალთ წინ მე−ფი−ნა ქვე−ყა−ნა,
გულ−ზე მეს−ვე−ნა მზე-მთვარე,
ვლა−პა−რა−კობ−დი ღმერთ−თა−ნა.
სა−კე−თილ−დღე−ო ქვეყ−ნი−სა
მედ−ვა სუ−ლად და გუ−ლა−და:
სი−ცო−ცხლე, მისთ−ვის სიკვ−დი−ლი
მქონ−და მე−ო−რე რჯუ−ლა−და.
ეხ−ლა თავ-თავქ−ვე მოვ−დი−ვარ,
ხევ−ში მი−მე−ლის ბნე−ლი−ა,
თან მიმ−დევს ფიქ−რი მწუ−ხა−რე,
გუ−ლის, გო−ნე−ბის მწვე−ლი−ა.
მაღ−ლი−დამ დაბ−ლა ჩა−მოსვ−ლა,
ვაჰ−მე, რა მე−ტად ძნე−ლი−ა!
წამ−ლო−ბას ვე−ღარ გა−მი−წევს
ეხ−ლა ცრემ−ლე−ბი ცხე−ლი−ა,
რად მო−ვალ, თავქ−ვე რად მო−ვალ,
ჩემს თავს რად ვიხ−დი ტი−ა−ლად?
იმ მთას თავს რისთ−ვის ვა−ნე−ბებ,
თუნდ ვიქ−ცე ტანჯ−ვის ფი−ა−ლად?!
ვაჟა–ფშაველა 1890 წ.

რა ასაკის ბავშვისთვისაა ეს ლექსი საინტერესო?

ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის.

ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები

ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!

დაამატე ნახატი

იმისთვის რომ შეძლოთ ამ ლექსის თემაზე შექმნილი თქვენი ნახატის დამატება, ჩვენს საიტზე უნდა გქონდეთ გახსნილი ანგარიში. ამისათვის უნდა გაიაროთ რეგისტრაცია.