|
პირველი გაზაფხული |
|
ბი−ჭო, გა−ვი−დეთ ვე−ლა−და,
მინ−დო−რი ამწ−ვა−ნე−ბუ−ლა,
ბი−ბი−ნებს სა−ნატ−რე−ლა−და.
მზე გა−მო−ფოთ−ლილ ჭალა-ტყეს
დაჰ−ყუ−რებს ცხა−რე თვა−ლი−თა,
აქ-იქ ქურ−დუ−ლად დარ−ჩე−ნილს
თოვლს ა−ნად−გუ−რებს ძა−ლი−თა.
ბუჩ−ქე−ბის ძირ−ში ჯგუფ-ჯგუფად
ა−მო−ფეთ−ქი−ლან ი−ა−ნი,
იქ−ვე ფარ−ფა−ტებს პე−პე−ლა,
ნა−ზი, ფრთა-წინწკლები−ა−ნი.
მერ−ცხლე−ბიც და−ნა−ვარ−დო−ბენ,
სამ−შობ−ლოს ნახ−ვით ტკბე−ბი−ან,
ი−ა ხომ აყ−ვა−ვე−ბუ−ლა,
ვარ−დე−ბიც გაიშლები−ან!
შიო მღვიმელი 1891
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
