|
ვაშლი და შაქარა |
|
ვაშ−ლი სისხ−ლი−ვით წი−თე−ლი,
მას აქეთ-იქით ა−ქა−ნებს
სი−ო სა−ა−მო და ნე−ლი.
დი−დი ხა−ნი−ა შესც−ქე−რის
მაღ−ლა ვაშლს ცელ−ქი შა−ქა−რა,
ოჰ, ნე−ტავ ერ−თი მოს−წყდე−სო,
ამ−ბობს თვის გულ−ში პა−ტა−რა.
თით−ქოს უს−მი−ნა ქარ−მა−ო,
ხე შე−არ−ხი−ა გრი−ა−ლით,
ყუნწ−ში მოს−წყვი−ტა ნა−ყო−ფი,
ძირს მო−დის ბზრიალ-ტრიალით.
ყმაწ−ვილ−მა ხე−ლი დას−ტა−ცა,
ქარს მად−ლი უძღვ−ნა გუ−ლი−თა
და სახ−ლი−სა−კენ მოჰ−კურ−ცხლა
აღვ−სილ−მა სი−ხა−რუ−ლი−თა.
აკაკი წერეთელი
|
ლექსები ყვავილებზე, მცენარეებზე | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
