|
გაზაფხულის მაყრები |
|
ძალ-ღონე გა−მო−ე−ლი−ა,
და თვალს ა−რი−დებს გა−ზა−ფხულს!..
რა ცუ−დი მას−პინ−ძე−ლი−ა!
კარის-კაცები თან მიჰ−ყავს:
ან−თე−ბა, სურ−დო და ხვე−ლა:
“წინ წყა−ლი, უ−კან მე−წყე−რი!..
წყალ−მა წა−ი−ღო სუყველა!”..
მის ნაცვ−ლად ვე−ლით გა−ზა−ფხულს:
ჟუ−ჟუ−ნა, მშვე−ნი−ე−რი−ა!..
ი−მი−სი ტა−ნი−სა−მო−სი
უ−ცხო და მრა−ვალ−ფე−რი−ა!
წინ მო−უძღ−ვი−ან ჩი−ტე−ბი
მაყ−რუ−ლით სა−ა−მუ−რი−თა,
ბულ−ბუ−ლი ჩან−გით დახვ−დე−ბა
და შაშ−ვი სა−ლა−მუ−რი−თა.
მერ−ცხა−ლი მა−ხა−რო−ბე−ლი
ჭიკ−ჭი−კით მო−ნა−ვარ−დე−ა
და სუნ−ნე−ლე−ბის მფრქვე−ვე−ლად
მზად ზამ−ბახ, ი−ა, ვარდი−ა.
ქვე−ყა−ნა მა−ჯას გა−იხს−ნის,
გუ−ლი და−უ−წყებს ძგე−რა−სა
და სა−ი−დუმ−ლო სი−მე−ბით
ი−წყებს ბუ−ნე−ბა ჟღე−რა−სა.
აკაკი წერეთელი
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
