ნაპოლეონ
და თქვა: „ა−ბა−ო ხელმ−წი−ფე−ბამ რა შემიძინა?“
და რა ი−ხი−ლა თვისს დი−დე−ბის მსხვერპ−ლი თვის წი−ნა,
მისს მოღ−რუბ−ლულს შუბლს შუ−ქი რა−ღაც გარ−და−ე−ფი−ნა.
„ახ−ლა კი კმა−რა“, თქვა მან გულ−ში, „სურ−ვა აღ−მიხ−და:
სა−ხე−ლი ჩე−მი ვა−სა−ხე−ლე ქვეყ−ნის სა−ოც−რად,
შევ−მო−სე ძა−ლით საყ−ვა−რე−ლი ჩე−მი საშ−ვე−ნად
და და−უ−მო−ნე გულმტ−კი−ცე−ნი მას სადიდებლად“.
„მაგ−რამ მე გვამ−ში სუ−ლი ვერ−ღა მომ−თავ−სე−ბი−ა!
მი−თხზავს გვირგ−ვინ−სა დი−დე−ბისას მე თვი−თონ ბე−დი,
ხო−ლო მე უნ−და მას მო−ვას−ხა შა−რა−ვან−დე−დი;
ჟა−მი ჩე−მია და ჟა−მისა მე ვარ იმედი!“
„მაგ−რამ ვინ ი−ცის, იქ−ნე−ბა რომ ბედ−საც მოვს−წყინ−დე,
და სხვა მან ჩე−მის სა−ხე−ლითა და−აგ−ვირგ−ვი−ნოს!..
ა−რა, ა−რა მრწამს, რო−მე ბედ−მა მე მი−ორ−გუ−ლოს:
მე მან გამ−ზარ−და და თვისს გაწვრთ−ნილს რა−ღა მიხერხოს!“
„ვე−რა გა−უძ−ლებს ნა−პო−ლე−ონ მე−ტო−ქე−ებ−სა!
რა გინდ ძლი−ე−რად, მეც−ნი−ე−რად, ვინ ხელმ−წი−ფებ−დეს,
მა−ინც მე ი−გი ვერ ვით−ვი−სო, ვერ ჩე−მოდ−ნობ−დეს,
თვი−თონ სა−მა−რეც მე−ვიწ−რო−ოს, თუ ტო−ლი მყვანდეს!“
ბევ−რი დღე გა−ვა, რომ ჯერ ბევ−რი ვერ ვცნათ ჩვენ მი−სი!
თვი−თონ სიკვ−დი−ლიც მას უ−ებ−როდ აღ−მოგ−ვი−ჩი−ნებს:
დამქ−რა−ლი ცე−ცხლი და ზღვის ღელ−ვა წარ−მოგ−ვიდ−გი−ნებს
მისს ცე−ცხლსა სულ−სა და ზღვა გულ−სა გან−საკ−ვირ−ვე−ლებს!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
წაახალისეთ ბავშვი, დახატოს ან დაწეროს
ხატვა და წერა ეხმარება ბავშვს, გამოხატოს თავისი ემოციები და აზრები.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ცეკვებოდა ხეეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ჟირაფიელიზბარ გაბუნია |
 |
მთხოვარიშიო მღვიმელი |
 |
მდინარემანანა ტონია |
|
ტკბილი - კბილი?მანანა ტონია |
|
ახალი წელიშიო მღვიმელი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ჩემი დაიკომანანა კაკაჩია |
 |
ანბანთ-ქებაბესიკი |
 |
მარი ზღმარტლითნანა გასვიანი |
 |
*** (ჩვენი კატა დაიკარგა)ქეთევან კვიტატიანი |
 |
გოჭებინოდარ დუმბაძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
ნუგეში მგოსნისავაჟა–ფშაველა |
 |
მერე რაა, რომ საქართველოაოთარ შალამბერიძე |
 |
შიქასტააკაკი წერეთელი |
 |
გელა და ღრუტუნალუარა ჭანტურია |
|
პატარა ბიჭი ვიყავიაკაკი წერეთელი |
