|
საყურე |
|
არ−ხევს ნელ−ნე−ლა
სპე−ტაკს შრო−შა−ნას, ლა−მა−ზად ახ−რილს,
ა−სე სა−ყუ−რე,
უ−ცხო სა−ყუ−რე,
ე−თა−მა−შე−ბა თა−ვის−სა აჩრ−დილს.
ნე−ტა−ვი ი−მას,
ვინც თა−ვისს სუნთქ−ვას
შენ−სა ჩრდილ−ში−ა მო−იბ−რუ−ნებ−დეს!
შე−ნის შერ−ხე−ვით,
სიო-მობერვით
გუ−ლი−სა სი−ცხეს გა−ნიგ−რი−ლებ−დეს!
ჰოჲ, სა−ყუ−რეო,
გრძნე−ბით ამ−რე−ვო,
ვინ ბა−გე შენს ქვეშ და−იტკ−ბა−რუ−ნოს?
მუნ უკვ−და−ვე−ბის
შარ−ბა−თი ვინ სვის?
ვინ სუ−ლი თვი−სი ზედ და−გა−კო−ნოს?
ნიკოლოზ ბარათაშვილი 1839 წ.
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
