|
წუთისოფელი |
|
წუ−თი−სო−ფე−ლი რა ა−რი?
ა−გო−რე−ბუ−ლი ქვა ა−რი.
რა წამს კი და−ვი−ბა−დე−ბით,
იქ−ვე საფ−ლა−ვი მზა ა−რი.
სა−ცა სო−ფელ−ში მიხ−ვი−დე,
სუყ−ველ−გან ო−რი გზა ა−რი.
შუ−ა−ში ა−რის ხმე−ლე−თი,
გარ−შე−მო დი−დი ზღვა ა−რი.
ყვე−ლა ა−და−მის შვი−ლი ვართ,
თათა−რიც ჩვე−ნი ძმა ა−რი.
თუ ქა−ლი გე−ტყვის დო−ბა−სა,
ის უ−კე−თე−სი და ა−რი.
აგ−რე−თი გქონ−დეს გუ−ნე−ბა,
ვით მოწ−მენ−დი−ლი ცა ა−რი,
თუ არ ი−წა−მებ ა−მა−სა,
მუც−ლით ნა−შო−ბი რა ა−რი?
ხალხური
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
