|
ფალავნები |
|
და−ფა−ცურ−და
ო−რი მსა−ჯი: ნო−შე, გი−ვი...
მო−ე−დან−ზე ფა−ლავ−ნე−ბი
ა−ი−ქოჩრ−ნენ ყო−ჩე−ბი−ვით.
დად−გა მტვე−რი,
დად−გა ბუ−ქი,
მკერ−დებს გა−აქვს ბა−გა−ბუ−გი.
სარ−მას უ−დებს ბო−ი−გა−რი,
ზუ−რა ყვი−რის: გა−ნი, გა−ნი!
ხან გვერ−დუ−ლი,
ხან კის−რუ−ლი
და ტორტ−მა−ნობს ზურ−გი მი−წის.
ვინ ძირ−სა და ვინ ზე−ვი−თა,
ჯერ−ჯე−ო−ბით არ−ვინ ი−ცის.
ა−რა ფან−დი
ა−ღარ გა−დის,
და−ეფ−ლი−თათ ტა−ლა−ვა−რი.
ი−სევ რჩე−ბა გა−მო−ცა−ნად,
რო−მე−ლი−ა ფა−ლა−ვა−ნი...
დას−ძა−ხი−ან,
ა−ქე−ზე−ბენ:
„შუასარმა“, „გორულიო“...
წა−აქ−ცი−ეს ერთ−მა−ნე−თი,
და−ი−ძა−ხეს: „სწორულიო!“
წა−მოც−ვივდ−ნენ
ი−სე სწრა−ფად,
რომ განც−ვიფრ−და ფიჭ−ვი−ა−ნი,
დადგ−ნენ კუშ−ტად,
ი−მათ შო−რის
მხო−ლოდ ერ−თი
ბი−ჯი ა−რი.
ო−რივ ფიქ−რობს: „ვერ ვა−ჯო−ბე,
მართ−ლა კარ−გი ბი−ჭი ა−რის!“
დგა−ნან უხ−მოდ,
ად−გი−ლი−დან
ა−ღარ იძვ−რის ა−ღარც ერ−თი,
მე−რე ზუ−რამ გა−ი−ღი−მა
ა−მო−უდ−გა ძმო−ბილს გვერ−დით...
და შეს−ძა−ხეს:
„ტო−ლე−ბი ვართ!“
გა−და−კოც−ნეს ერთ−მა−ნე−თი.
ირაკლი გოგოლაური
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
