ქალაქი წყალქვეშ
ან−ძე−ბი და−ტყდნენ, რო−გორც მშვილ−დე−ბი,
ფიქ−რებს მო−რევ−ში რაც უნ−და კეტ−დე,
ერთს მათ−განს მა−ინც ვერ მოს−ცილ−დე−ბი.
რომ და−ა−ყა−რა ქარ−მა ფა−ფა−რი
უ−ზარ−მა−ზა−რი გო−რე−ბის ეტ−ლებს,
პო−სე−ი−დო−ნის ძვე−ლი ზღა−პა−რი
ე−ხეთ−ქე−ბო−და ფო−ლა−დის კედ−ლებს.
ას−ფუ−თი−ა−ნი ჩა−ქუ−ჩის ცე−მით
ცა ჩემ−ზე ცდი−და ძალ−თა მოკ−რე−ბას,
მან და−ამს−გავ−სა მგზავ−რო−ბა ჩე−მი
ცხოვ−რე−ბის ჩე−მის ა−ბო−ბოქ−რე−ბას.
გად−მო−ანგ−რი−ე შე−ნი ზვირ−თე−ბი,
რომ მხა−რე−ებ−მა მხა−რეს გა−ასწ−როს...
ი−ქუ−ხე - გას−წყრი! არ ავ−ტირ−დე−ბი,
არც შებ−რა−ლე−ბას ვი−თხოვ ა−რასდ−როს.
მე სხვა−ნა−ი−რად ზვირ−თი მოვ−სა−ხე,
მზემ ჩემ−კენ შუ−ქი რა მო−ი−ღე−რა,
ბო−ლოს ხომ მა−ინც მე შე−მოვ−ძა−ხე
გა−მარჯ−ვე−ბუ−ლი ბრძო−ლის სიმ−ღე−რა.
რო−გორ? მე ვქმნი−დი ი−მე−დებს გან−გებ!
და მისთ−ვის მსურ−და ვარ−დე−ბის ფე−ნა,
მისთ−ვის ვფე−რავ−დი მრა−ვალ−ჯერ ჩან−გებს,
რომ მხო−ლოდ მტრისთ−ვის და−მეტკ−ბო სმე−ნა?
ა−რა და ა−რა! მრა−ვა−ლი სტან−ჯა,
მრა−ვალს და−უფრ−თხო სიმშ−ვი−დის ძი−ლი, -
ლექ−სი ყო−ველთ−ვის ი−ყო ხან−ჯა−ლი,
ლექ−სი მტრე−ბისთ−ვის ი−ყო სიკვ−დი−ლი.
მოგხვ−დათ? იგრ−ძე−ნით? შე−ვატ−რი−ა−ლე
თუ ა−რა ნისლ−ში მყო−ფი ბორ−ბა−ლი?
ი−ყო თუ ა−რა ჭექა-გრიალი,
ჩვე−ნი დღე−ე−ბის ცა ნა−ჭორ−ფა−ლი?
ო, შა−ვო ზღვა−ო! ას−წი−ე გე−მი,
შუ−ქი და−ენ−თოს ქაფ−თა მოკ−რე−ბას, -
და−ე, კვლავ ჰგავ−დეს მგზავ−რო−ბა ჩე−მი,
ცხოვ−რე−ბის ჩე−მის ა−ბო−ბოქ−რე−ბას.
მაგ−რამ შორს ლურ−ჯი გა−მოჩნ−და მთე−ბი,
ახ−ლა იქ მყუდ−რო ნავ−სად−გუ−რი−ა,
წყალ−ში შთა−სუ−ლი ა−რის მი−თე−ბი
და ძვე−ლისძვე−ლი დი−ოს−კუ−რი−ა.
ზღვის ფსკერ−ზე ახ−ლაც მე−ზღვა−უ−რე−ბი
ძველ კედ−ლე−ბი−სას ჰპო−ვე−ბენ ხვა−ვებს,
ა−მო−აქვთ ოქ−რო ა−უ−ა−რე−ბა
და სა−გან−ძუ−რით ავ−სე−ბენ ნა−ვებს
ქა−ლა−ქი წყალქ−ვეშ მძი−ნა−რი მხა−რის!
როს შე−ღამ−დე−ბა ნაც−რისფ−რად ა−სე,
მაგ−რამ სი−ნათ−ლე ჯერ კი−დევ ა−რის
და ალ−მა−ცე−რად იშ−ლე−ბა ზღვა−ზე -
ნა−პი−რე−ბი−დან კავ−კა−სი−ო−ნის
მთე−ბამ−დე მო−სავს ბინ−დე−ბი შა−ვი,
მა−შინ მძი−ნა−რე პონ−ტი−ის დო−ნეს
მე მი−მა−ქა−ნებს ფა−რუ−ლი ნა−ვი.
ზღვის ფრინ−ვე−ლე−ბის გამ−კი−ვარ ხმა−ში
თით−ქო სხვა მეს−მის ი−დუ−მა−ლე−ბა,
ი−ლუ−ზი−ა−ა! ჩვე−ნე−ბა! მას−ში
სულ ახ−ლო, ახ−ლო რომ ი−მა−ლე−ბა.
თით−ქო ეს ხმე−ბი ე−კუთვ−ნის ა−რა
მხო−ლოდ და მხო−ლოდ ფრინ−ველთ გვი−ა−ნებს,
მათ−ში წყალქ−ვეშა გუ−გუ−ნებს ზა−რა
და ხმა ე−კუთვ−ნის ა−და−მი−ა−ნებს.
მი−ვუ−ყუ−რა−დებ: ი−სევ და ი−სევ
გან−მე−ორ−დე−ბა ხმა უც−ნა−უ−რი,
ის ი−დუ−მა−ლი ქა−ლა−ქი-სფინქსი
მე−ძა−ხი უც−ნობ ა−ურ−ზა−უ−რით.
ვგრძნობ, თით−ქო ფსკერ−ზე ვეშ−ვე−ბი ცურ−ვით,
ხე−ლით ვე−ხე−ბი წყალქ−ვეშა თხე−მებს,
წყალ−ში და−მარ−ხულს ვიგრძ−ნობ მომ−დურ−ვით
ნანგ−რე−ვებს, ლან−დებს, ი−დე−ებს, სქე−მებს.
აქ და−ფა−რუ−ლა მთე−ლი კრე−ბუ−ლი
და სიბ−ნე−ლე−ში ე−ლავს თვა−ლე−ბი,
ის ძველთაძვე−ლი შთა−მო−მა−ვა−ლი,
ის უძ−ვე−ლე−სი ფე−ო−და−ლე−ბი...
მა−თი ვე−რა გრძნობს ფიქ−რი და ბა−გე,
რომ მ−ცხე−თის ახ−ლო ა−ხალ ნა−თე−ბით
ე−ლექტ−რო−ნე−ბის გაჩნ−და ქა−ლა−ქი
ათა−სეული კი−ლო−ვა−ტე−ბით.
ი−ყო ქა−ლა−ქი, ი−ყო სა−გა−ნი -
ო−დეს−მე მძლავ−რი და ა−ლი−ე−რი,
ახ−ლა ცი−ვი−ა გზა ში−ნა−გა−ნი
და ი−დუ−მა−ლი სი−ცა−რი−ე−ლე...
“ტე−ო−დორ ნეტტე” ახ−ლა ის−ვე−ნებს
და ფრინ−ვე−ლე−ბის დას−ცხრნენ გუნ−დე−ბი.
მშვი−დო−ბით! ხსოვ−ნით და−კარ−გულ ფე−ნებს
ა−რასოდეს ა−ღარ და−ვუბ−რუნ−დე−ბი!
1927
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
უნიჭო მუსიკოსებიმანანა ტონია |
 |
ბუნების გლოვავაჟა–ფშაველა |
|
ჩიტი-ჩიორავაჟა–ფშაველა |
 |
ილიას მოკვლის გამოაკაკი წერეთელი |
|
კლდე და მდინარევაჟა–ფშაველა |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
*** (ყვავების სამფლობელოში)დიანა ღვალაძე |
 |
ტყის ზეიმიმანანა ქურდაძე |
 |
გიშრის ნავნიბესიკი |
 |
მოხერხებული ანდრიაელენე სალარიძე |
 |
ციყვიმაია წიგნაძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
თითების დავაილია სიხარულიძე |
|
„ან“-ზე სით მოხვალბესიკი |
 |
ტყუილების წვიმაგივი ჭიჭინაძე |
|
ასპინძის ომზედბესიკი |
 |
ციყვი და ხავსისქუდა კაცუნათამარ ფხაკაძე |
