გლეხის სიმღერა
ძირს ვა−კე, მაღ−ლა მთე−ბი−ა;
ზო−გან ხე−ვე−ბი, სხვა−გან ტყე,
კლდედ მი−ი−უ−ვა−ლი გზე−ბი−ა.
რამ−დენ−ჯერ დავ−ფიქ−რე−ბულ−ვარ,
გულ−ში−აც ცე−ცხლი მთე−ბი−ა;
სხვა−ზედ ვე−რა−ზე−და დავმდ−გარ−ვარ,
მარ−ტო ეს მი−ფიქ−რე−ბი−ა:
ღმერ−თი რო კაც−სა გა−ა−ჩენს,
თან−ვე და−უ−წერს ბედ−სა−ო,
ზოგს მის−ცემს ბა−ტო−ნო−ბა−სა,
სხვას-კი და−უხ−რის ქედ−სა−ო.
ვე−ნაცვ−ლე უფ−ლის სა−ხელ−სა,
ჩვენს დამ−ბა−დე−ბელს ღმერთ−სა−ო:
ღმერთ−მა დამ−ბა−და მუ−შა−და,
ი−მან მი−კურ−თხა მარჯ−ვე−ნა,
უნ−და ვხნა, ვთე−სო, ვიშ−რო−მო
და გა−მოვკ−ვე−ბო ქვე−ყა−ნა.
ა−ლა−ლის ოფ−ლით ნა−შონ−სა
ლუკ−მას ვსჭამ გემ−რი−ე−ლა−და:
ვი−ცი, რომ ჩე−მი შრო−მა−ა,
ჯა−ფით მო−სუ−ლი ხე−ლა−და;
და−რა−ლულს ქვა რომ მა−ჭა−მი−ო,
მო−მეჩ−ვე−ნე−ბა ქა−და−და.
ბედ−ნი−ე−რი ვარ, ოღომც-კი
ქვე−ყა−ნამ მიც−ნოს კა−ცა−და.
კა−ცი ვარ, მე−ნაც კა−ცი ვარ,
ვაჟკა−ცი ნა−მუ−სი−ა−ნი;
ცხვა−რი და ძრო−ხა ბევ−რი მყავ,
სახ−ნა−ვი სა−სუ−ქი−ა−ნი;
ზღვა−და დგა ჩე−მი ყა−ნე−ბი,
ყა−ნე−ბი თავ−თუ−ხი−ა−ნი;
სა−ქე−რეს ქე−რი მი−თე−სავ,
ქე−რია ჩა−რა−თი−ა−ნი,
სავ−სე კო−დე−ბი მიდ−გი−ა
ყველიან-კარაქიანი.
ბევრს აძ−ღებს ჩე−მი მარჯ−ვე−ნა,
მარჯ−ვე−ნა ბა−რა−ქი−ა−ნი!
უ−ფალს ა−უნ−თებ სან−თელ−სა,
გლე−ხუ−რად შე−ვეხ−ვე−წე−ბი;
ი−ცის, გლე−ხი ვარ, შე−მინ−დობს,
თუნ−დაც და−ვაკ−ლო წე−სე−ბი.
ვერთ−გუ−ლობ მამა-პაპასა,
ი−მათ−ში მიდ−გა ფეს−ვე−ბი.
სუყ−ვე−ლა თა−ვი−სი მაქ−ვის,
სხვე−ბი−სას ა−რას ვე−ხე−ბი.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ქვეყნის ნებისმიერ სკოლამდელი აღზრდის საკლასო ოთახში ნახავთ, რომ ბავშვები წყნარად ზიან წრის გარშემო, ხელს იწევენ სანამ რამეს იტყვიან, ერთმანეთს გადასცემენ ხელსახოცებს და საჭმელს. ისმის კითხვა: როგორ აღწევენ ამას მასწავლებლები? როგორ შეუძლიათ მათ ნებაყოფლობით მართონ 4 წლამდე ასაკის რამდენიმე ბავშვი ერთად? არ არსებობს საიდუმლო ფორმულა, თუმცა, არსებობს რამდენიმე რჩევა
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ბედნიერი ერიილია ჭავჭავაძე |
 |
გელა და ღრუტუნალუარა ჭანტურია |
 |
აღმართ-აღმართაკაკი წერეთელი |
 |
ტყუილებიმანანა ტონია |
 |
გაზაფხულივაჟა–ფშაველა |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ციგურებიოთარ შალამბერიძე |
|
იხვის ჭუკილუარა ჭანტურია |
 |
თამარ მეფევ, თამარეხალხური |
 |
ზამთარიგრიგოლ აბაშიძე |
 |
ახალი წლის ღამენინო სტურუა |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
მუშაილია ჭავჭავაძე |
|
დედა თბილისიმანანა ტონია |
|
ქართლოსდავით მაჩაბელი |
|
არაგვსვაჟა–ფშაველა |
 |
ისევ ეფემერაგალაკტიონ ტაბიძე |
