კიდევაც ვნახავ გაზაფხულს
ყელ−მო−ღე−რე−ბულს ი−ა−სა,
სიკვ−დი−ლის სი−ცო−ცხლედ მქცე−ველს,
ი−მის სი−ტურ−ფეს ღვთი−ან−სა,
ამწ−ვა−ნე−ბულ−სა მთა-ბარსა,
დამ−წყაზ−რულს, ყვა−ვი−ლი−ან−სა.
კი−დე−ვაც ვნა−ხავ, ცა სჭექ−დეს,
თოვ−ლის წილ წვი−მა ცვი−ო−დეს,
ა−ნო−ყივ−რებ−დეს მი−წა−სა,
მდი−ნა−რე−ე−ბი ხვი−ო−დეს,
ა−ღარ−ვინ ი−ტან−ჯე−ბო−დეს
და ა−ღარც−ვი−სა ში−ო−დეს;
სი−მართ−ლის გა−მარჯ−ვე−ბა−სა
მთა−ზე არ−წი−ვი ჰყი−ო−დეს;
მეც მას ბანს ვე−უბ−ნე−ბო−დე,
გუ−ლი ა−ღა−რა მტკი−ო−დეს.
გუ−შინ−წინ ვნა−ხე, გუ−ში−ნაც,
გვე−ლი სწამ−ლავ−და ი−ა−სა,
აშ−ლი−და შხამ−სა და გესლ−სა,
ვერ კი აძ−ლევ−და ზი−ან−სა.
დღეს ვხე−დავ, ი−ა მთელი−ა,
სუნ−ნე−ლო−ვა−ნი, ნაზი−ა,
ვუც−ქერ და ვამ−ბობ ი−მას−ვე:
რა ტურ−ფა, რა ლამაზი−ა!
გვე−ლი და−ღო−ღავს მუც−ლი−თა,
ახრ−ჩობს ბოღ−მა და ბრაზი−ა.
კი−დე−ვაც ვნა−ხავ, უხ−ვა−და
ვარდ−ნი, ი−ანი ჰყვა−ო−დენ,
ნაცარ-მტვრად იყვ−ნენ ქცე−ულ−ნი,
ვი−ნაც გუ−ში−ნა ზვა−ობ−დენ;
შხა−მის და გეს−ლის მთეს−ველ−ნი
მო−ისპ−ნენ, ა−რა−რა−ობ−დენ,
ჩვე−ნის სიკვ−დი−ლის მსურ−ველ−ნი
ყორ−ნე−ბი ვე−ღარ ჩხა−ო−დენ!
დაჰ−ბე−როს სი−ცო−ცხლის სი−ომ
მო−მაკვ−დავს ა−რე−მა−რე−სა,
გა−უ−ა−თას−დეს სი−ნათ−ლე
ცა−ზე მზე−სა და მთვა−რე−სა,
უხ−ვა−და სძღვნი−დენ წყა−ლო−ბას
ამ ჩვენს და−ჩაგ−რულს მხა−რე−სა.
ჩვენც, მსხვერპლ−ნი ძალ−მომ−რე−ო−ბის,
ცრემლს ა−ღარ ვღვრი−დეთ მწა−რე−სა.
ჩი−ტე−ბის ტკბი−ლი გა−ლო−ბა
ის−მო−დეს ყო−ველ მხა−რე−სა.
ვი−ხი−ლავ სა−ნატ−რელ სა−ხეს,
რომ ამდ−გა−რი−ყოს მკვდრე−თი−თა,
გვერდს ედგ−ნენ მის−ნი ზვა−რაკ−ნი,
გა−ფი−ცუ−ლე−ბი გვერ−დი−თა
ჭა−ბუკ−ნი თავ−და−დე−ბულ−ნი,
ტრფი−ალით მე−ტის−მე−ტი−თა,
ტანს უმშ−ვე−ნებ−დეს წყლუ−ლე−ბი
ერთ−გულ მა−მუ−ლის შვი−ლებ−სა,
ან−გე−ლო−ზე−ბი დაფ−ნი−სას
გვირგ−ვინს ად−გამ−დენ გმი−რებ−სა.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
აუხსენით ბავშვს, რომ არ უნდა გაუზიაროს პირადი ინფორმაცია ონლაინ და არ უნდა შეხვდეს ონლაინ მეგობრებს მშობლების თანხმობის გარეშე.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
გოგჩაალექსანდრე ჭავჭავაძე |
 |
ჩემს მინერვასდავით მაჩაბელი |
 |
სიმღერავაჟა–ფშაველა |
 |
დედოფალს ანაზედბესიკი |
 |
დალი და მანანამანანა ტონია |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ტურფა ბაღი და წალკოტიხალხური |
 |
დეიდასოფო გასიტაშვილი |
 |
ზარმაცი ჯამბულიმანანა კაკაჩია |
 |
ქუჩაგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
საშობაო კონცერტიმარიამ წიკლაური |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
ცრემლთა მდინარებესიკი |
|
ქალაქი წყალქვეშგალაკტიონ ტაბიძე |
|
ისევ ეფემერაგალაკტიონ ტაბიძე |
|
ზოოპარკშივასილ გვეტაძე |
|
ამირანივაჟა–ფშაველა |
