|
მახეში გაბმული ჩიტი |
|
გაბ−მულ−ხარ, ჩი−ტო, მა−ხე−ში?
გა−ჩერ−დი, ნუ−ღარ ფარ−თხა−ლობ!
ჩვე−ნი ხარ, ვე−ღარ წაგ−ვიხ−ვალ,
დაგ−ვი−მორ−ჩილ−დი, რას წვა−ლობ?
ჩი−ტი:
ნე−ტა−ვი რისთ−ვის გინ−დი−ვართ,
ბავშ−ვე−ბო, გე−ნაც−ვა−ლე−ბით?
გა−მიშ−ვით, ჩემთ−ვის გავფ−რინ−დე,
რას გა−მორ−ჩე−ბით წვა−ლე−ბით?
ბავშ−ვე−ბი:
ვერ შე−გე−ლე−ვით, მალ−ხა−ზო,
ა−გაც−დენთ ყო−ველ გა−სა−ჭირს;
სულ შაქ−რით ჩა−გიტკ−ბა−რუ−ნებთ
მაგ პა−წა−წი−ნა ყელს და პირს.
ჩი−ტი:
რად მინ−და თქვე−ნი შა−ქა−რი?
არ მიყ−ვარს, ჩემთ−ვის მწა−რი−ა,
მინ−დორ−ში ვი−ჭერ ბუზ-პეპლებს,
სხვაც ბევ−რი სა−კენ−კა−რი−ა.
ბავშ−ვე−ბი:
ტრი−ალს მინ−დორ−ში, სა−წყა−ლო,
გაგ−ყი−ნავს ცი−ვი ზამ−თა−რი,
და აქ კი ოქ−როს გა−ლი−ა
შენთ−ვის ახ−ლა−ვე მზად ა−რი!
ჩი−ტი:
ნუ ში−შობთ! გა−დავფ−რინ−დე−ბი
სა−ზამთ−როდ თბილ−სა მხა−რე−სა,
ტყვე−ო−ბა−ში კი სა−მო−თხეც
არ მინ−და გულმ−წუ−ხა−რე−სა!
ბავშ−ვე−ბი:
ახ, რომ ი−ცო−დე, ჩი−ტუ−ნო,
რა−რიგად შე−გიყ−ვა−რებ−დით?
არ მო−გა−წყენ−დით, ღმერთ−მა−ნი,
ნი−ავს არ მო−გა−კა−რებ−დით.
ჩი−ტი:
ეგ, მე−გობ−რე−ბო, მეც მჯე−რა,
შე−ფერ−ვით უ−ეჭ−ვე−ლი−ა;
მაგ−რამ ეგ თქვე−ნი ა−ლერ−სი,
რა ვქნა, რომ მავ−ნე−ბე−ლი−ა?
გა−ლი−ა ჩემთ−ვის ცი−ხე−ა,
ეს, ბავშვ−ნო, ნუ გა−ვი−წყდე−ბათ;
ტყვედ ყოფ−ნა მა−წყენს, ფე−ხებს ვფშეკ
და თქვენ−ვე გუ−ლი დაგ−წყდე−ბათ.
* * *
გა−უშ−ვეს, უ−თხრეს: „მაშ ღმერთ−მა
აწ მო−გო−მარ−თოს ხე−ლი−ო!
გაფ−რინ−დი, გა−და−ი−ა−რე
ჭიკ−ჭი−კით მთა და ველიო“.
აკაკი წერეთელი 1891
|
ლექსები ცხოველებზე, ფრინველებზე | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
