ღამურა

(ზღაპარი)

ერთ−მა უგ−ნურ−მა თა−გუ−ნამ
ი−უ−კად−რი−სა თაგ−ვო−ბა,
დას−წყევ−ლა თვი−სი გა−ჩე−ნა,
ბუ−ნე−ბის ი−წყო მან გმო−ბა:
“იმ უ−სა−მართ−ლო ბუ−ნე−ბამ
თაგ−ვად რად გა−მა−ჩი−ნა−ო?
მე სხვა−გან ყოფ−ნა მინ−დო−და,
მან ჭერ-ქვეშ მომ−ცა ბი−ნა−ო!
“ვის ე−კად−რე−ბა თაგ−ვებ−თან
კუ−დის ბზე−კა და ლხე−ნა−ო?
მე შემშ−ვე−ნო−და ჩი−ტო−ბა,
რომ მე−წყო აღ−მა ფრე−ნა−ო.
“რომ ვინ−მე ჩი−ტად მაქ−ცევ−დეს,
გა−მო−მა−ბამ−დეს ფრთებ−სა−ო,
გავფ−რინ−დე−ბო−დი, ერთს წამ−სა
გა−და−ვივ−ლი−დი მთებსაო!”
რომ და−ას−რუ−ლა ეს ნატვ−რა,
ნა−ხა, რომ ფრთე−ბი ესხ−მე−ბა
და მე−ტის სი−ხა−რუ−ლი−თა
საბ−რა−ლოს თავბ−რუ ესხ−მე−ბა...
ზი−ზღით შე−ხე−და თვის ტო−ლებს,
და−უ−ყოვ−ნებ−ლივ ა−ვარ−და,
ჩი−ტებ−ში გა−მო−ე−რი−ა,
ი−მა−ნაც გაინა−ვარ−და...
ჩი−ტებ−მა ახედ-დახედეს,
სთქვეს: “ვინ მო−სუ−ლა ე−სა−ო?
რა სჯუ−ლის ცხო−ვე−ლი ა−რის?
ჩვენ−თან ვინ გააწე−სა−ო?
“თვალ-ტანადობა თაგვს უ−გავს,
ფრთე−ბი ას−ხი−ა ჩვე−ნი−ო!
რო−გორ−ღაც კე−თილ სულს არ ჰგავს...
ჭი−რი ა−რის და სე−ნი−ო!
“ე−გე−ბა მტრებ−მა მოგ−ზავ−ნეს,
შე−მო−ჩე−ნი−ლი ი−ყო−სო!
ა−რი−ქა, ფრ−თხი−ლად ი−ყა−ვით,
ა−რა−ვინ გაგვაბრიყვოსო!...”
დაჰჟ−ღივ−ლეს, ჩა−უ−ნის−კარ−ტეს,
გაჰკრეს-გამოჰკრეს ბრ−ჭყა−ლე−ბი,
სისხ−ლი ა−დი−ნეს ღა−მუ−რას,
გა−მო−უბ−ნე−ლეს თვა−ლე−ბი!
დაღ−მა და−ეშ−ვა ღა−მუ−რა,
მი−მარ−თა ი−სევ ძველ სად−გურს...
მაგ−რამ იქ უფ−რო შა−ვი დღე
და−უდ−გა მა−შინ უ−ბე−დურს:
თაგ−ვებ−მა ა−ით−ვალ−წუ−ნეს,
ა−ღარ მი−ი−ღეს, რომ ნა−ხეს,
მი−ვარდ−ნენ ერ−თად საკ−ბე−ნად,
“ჰკა მაგასაო!” დას−ძა−ხეს...
მა−შინ კი მიხვ−და ღა−მუ−რა,
რომ ან−გა−რი−ში წა−უხ−და
და მი−სი ნატვ−რა უგ−ნუ−რი
სა−ჭირ−ბო−რო−ტოდ ა−უხ−და!
გვი−ან−ღა ი−ყო! გაფ−რინ−და
გა−კი−ცხულ, თავ−ლაფ−დასხ−მუ−ლი,
ერთ ძველ ნანგ−რევ−ში შეფ−რინ−და
და მო−იბ−რუ−ნა იქ გუ−ლი.
მას შემ−დეგ ნანგ−რევ−ში ბუ−დობს,
დღე-დღე ვერ ჩნდე−ბა სირ−ცხვი−ლით
და მუ−დამ ა−მას წრი−პი−ნობს
კვნე−სით და გუ−ლის ტკი−ვი−ლით:
“კრულ ი−ყოს მი−სი სა−ხე−ლი,
ვინც მთა გასც−ვა−ლოს ბარ−ზე−და!
თვის ტო−მის დამ−წუ−ნე−ბელ−სა
ჭი−რი მი−უ−ვა კარ−ზე−და!
“ნუ−რა−ვინ ის−ხამს სხვის ქურქ−სა
და ნუ სცვლის თვის−სა ე−ნა−სა,
თო−რემ ბო−ლო დროს მო−იმ−კის
ჩემ−სა−ვით ცრემლ−თა დე−ნა−სა!
“გა−დაგ−ვა−რე−ბის მო−სურ−ნე
ბუ−ნე−ბისაგან კრუ−ლი−ა!
მი−სი პი−რა−დი ღირ−სე−ბა
ყო−ველ−გან და−ჩაგ−რუ−ლი−ა!
“ძველ ტომ−ში გა−მოსხ−ლე−ტილ−სა
არ მო−უშ−ლი−ან კბე−ნა−სა
და ა−ხალ ტომ−შიც გაჰ−კი−ცხვენ:
და−უ−წუ−ნე−ბენ ფრე−ნა−სა!
“კრუ−ლი−ა მი−სი ხსე−ნე−ბა,
ვინც დაჰგ−მობს დედა-ე−ნა−სა,
თვის ტომს ჰღა−ლა−ტობს და მი−თი
თვით ჰფიქ−რობს მაღ−ლა ფრე−ნა−სა!”...
აკაკი წერეთელი 1880

რა ასაკის ბავშვისთვისაა ეს ლექსი საინტერესო?

ლექსები ცხოველებზე, ფრინველებზე

ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები

ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!

დაამატე ნახატი

იმისთვის რომ შეძლოთ ამ ლექსის თემაზე შექმნილი თქვენი ნახატის დამატება, ჩვენს საიტზე უნდა გქონდეთ გახსნილი ანგარიში. ამისათვის უნდა გაიაროთ რეგისტრაცია.