|
თხა |
|
თავს ევ−ლე−ბო−და, უვ−ლი−და, უყ−ვარ−და წვერებ-ცანცარა.
ატ−როკ−და ერ−თხელ ბე−კე−კა, გა−იჭ−რა ტყე−ში, გა−ვარ−და,
ნე−კე−რი ჩა−აკ−რა−ხუ−ნა, კუნტ−რუ−შით შე−ი−ნა−ვარ−და.
მაგ−რამ ჩამ−წარ−და მოლ−ხე−ნა, დღე და−უბ−ნელ−და მას შა−ვად:
მგელს სუ−ნი ე−ცა და თავ−ზე წა−ად−გა სულ−თამ−ხუ−თა−ვად.
გა−უ−მაძ−ღა−რი თვა−ლე−ბი ცე−ცხლი−ვით და−უბ−რი−ა−ლა,
კბი−ლი მო−ავ−ლო, გაჰ−გუ−და, ა−ბღავ−ლა, ა−აღ−რი−ა−ლა.
ცხლად გა−და−სანს−ლა მსუ−ნაგ−მა, შეკვ−რი−ხა, შე−ახ−რა−მუ−ნა!
მხო−ლოდ რქე−ბი და ჩლი−ქე−ბი ბე−ბი−ას და−უ−ნარ−ჩუ−ნა.
აკაკი წერეთელი
|
ლექსები ცხოველებზე, ფრინველებზე | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
