ფი−სუ−ნი−ა, ძი−ლის−გუ−და,
ჩხუ−ბის ღირ−სი ა−რა ხარ?
მუ−დამ გძი−ნავს, თა−გუ−ნამ კი
ყვე−ლა−ფე−რი გა−დახ−რა.
ა−რა, ფი−სო, ჯერ ა−რა ვარ
შე−ნის−თა−ნას მნახ−ვე−ლი,
ამ−დენ ძილ−ში, ჩე−მო კარ−გო,
სულ გა−გი−ტყდა სა−ხე−ლი.
ი−ცი, რა თქვეს შენ−ზე გუ−შინ,
თე−მუ−რიმ და გო−გი−ამ?
- ა−სეთ კა−ტას, ჩვე−ნო ნა−ნა,
სა−თა−გუ−რი სჯო−ბი−ა.