|
საწყალი ბაბუა |
|
უ−წყი−ნა−რი−ა, კე−თი−ლი,
დღე−და−ღამ ჩა−ფიქ−რე−ბუ−ლი,
ო−თახ−ში გა−მო−კე−ტი−ლი.
ვ−თხოვ: - ბა−ბუ, ტყე−ში წა−ვი−დეთ,
დავკ−რი−ფოთ კა−ხამ−ბა−ლი−ა...
- ჩუ−მად, სუ−ლე−ლო, ხომ ხე−დავ,
რო−მანს წერს, ა−რა სცა−ლი−ა.
- ბა−ბუ, კუს ტბა−ზე წა−ვი−დეთ
ან−და კი−ნო−ში წა−მო−დი...
- ა−ცა−ლე, ბი−ჭო, ხომ ხე−დავ,
ხვალ მოხ−სე−ნე−ბით გა−მო−დის.
- ჩუ−მად, ლექ−სებს წერს ბა−ბუ−ა,
ჩამ−ჩურ−ჩუ−ლე−ბენ ყვე−ლა−ნი.
ჩემთ−ვის რო−დის−ღა მო−იც−ლის,
ღმერ−თო, და−უშ−რე მე−ლა−ნი.
ნოდარ დუმბაძე
|
ლექსები ოჯახის წევრებზე, გულუბრყვილო პატარები |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
