|
პაწია მერცხალი |
|
მო−ჭიკ−ჭი−კე, მო−ა−ლერ−სე;
ნე−ტა−ვი რა და−გი−შა−ვე,
ქვებს რომ მესვ−რი, ბი−ჭო სე−სე?!
სიყ−ვა−რუ−ლით, სი−ხა−რუ−ლით
მთე−ბი, ზღვე−ბი გად−მოვ−ლე−სე,
სა−ნამ შენ−თან მო−ვი−დო−დი,
ერ−თხე−ლაც არ და−ვიკვ−ნე−სე.
შო−რით თვა−ლებს გი−კოც−ნი−დი,
ცის ლაჟ−ვარდ−ში ვსრი−ა−ლებ−დი,
ვჭიკ−ჭი−კებ−დი, შე−გამ−კობ−დი,
სულ შენ შე−მოგტრ−ფი−ა−ლებ−დი.
ცხრა-მთა გზი−დან მო−მა−ვა−ლი,
მო−ქან−ცუ−ლი, მო−ღა−ლუ−ლი,
დაბლა-დაბლა ვეშ−ვე−ბო−დი,
შენ გე−ძებ−და ჩე−მი გუ−ლი.
ა−ი, მო−ველ, და−გი−ნა−ხე,
გულ−ში ია-ვარდი ვთე−სე,
ავ−ჭიკ−ჭიკ−დი უფ−რო ტკბი−ლად,
ხმე−ბი გა−ვი−უ−კე−თე−სე.
გე−ფი−ცე−ბი და-ძმობასა,
მხო−ლოდ ეხ−ლა და−ვიკვ−ნე−სე:
არ გრ−ცხვე−ნი−ა, უ−მი−ზე−ზოდ
ქვებს რომ მესვ−რი, ბი−ჭო სე−სე?!
შიო მღვიმელი
|
ლექსები ცხოველებზე, ფრინველებზე | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
