|
ჟივჟივა და ჟიოტა |
|
ჟივ−ჟი−ვა და ჟი−ო−ტა.
ჟივ−ჟი−ვა სულ ჟივ−ჟი−ვებ−და,
ჟი−ო−ტას სულ ში−ო−და.
ერ−თხელ, რო−ცა დედა-ჩიტი
სა−ნა−დი−როდ წა−ვი−და,
ჭრე−ლი კა−ტა ჩა−მო−ცოც−და
სახ−ლის სა−ხუ−რა−ვი−დან.
მი−ე−პა−რა სა−წყალ ბარ−ტყებს
და კლანჭს რო−ცა ჭი−დებ−და,
თვა−ლი მოჰკ−რეს მსუ−ნაგ ფი−სოს
მე−ზო−ბელ−მა ჩი−ტებ−მა.
დას−ჭყივ−ლეს და მო−ძა−ლა−დეს
თავ−ში ჩა−უ−ნის−კარ−ტეს,
მა−თი წე−რა გახ−დე−ბო−და,
რომ არ ეხს−ნა სის−ხარ−ტეს.
იმ დღის მე−რე ჩი−ტის ბუ−დეს
გვერ−დით რო−გორ ჩა−უვ−ლის,
ი−ცის ფი−სომ,
კარ−გად ი−ცის
თა−ვის და−ნა−შა−უ−ლი...
იზრ−დე−ბო−და ო−რი ბარ−ტყი -
ჟივ−ჟი−ვა და ჟი−ო−ტა.
ჟივ−ჟი−ვა სულ ჟივ−ჟი−ვებ−და,
ჟი−ო−ტას სულ ში−ო−და.
ემზარ კვიტაიშვილი
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
