|
ჟირაფი |
|
გრძელ−კი−სე−რა ჟი−რაფს
ვინ არ იც−ნობს ტყე−ში.
და−ტო−ლე−ბით ყვე−ლას
სჯობ−ნის სიმაღლეში.
კალათბურ−თი უყ−ვარს,
თა−მა−შობს ნაკ−რებ−ში.
ბურთ−თან ერ−თად სძი−ნავს,
სულ ბურ−თი აქვს ხელში.
იცის, გა−მარჯ−ვე−ბა
ნე−ლა მო−დის, ძნე−ლად.
დღე−და−ღამ ვარ−ჯი−შობს,
კენ−გუ−რო ყავს მწვრთნე−ლად.
მგელი შუ−რით ამ−ბობს:
,,ვერ−ვინ შე−მა−ფერ−ხებს,
ამ კუნტ−რუ−შა ჟი−რაფს
მო−ვა−ჭა−მო ფეხებს"
,,სულ ი−მარჯ−ვებს, ნა−ხეთ,
მა−ღა−ლი−ა კის−რით.
ჩვენ კი, კა−ლა−თის−კენ
ბურთ−საც კი, ვერ ვისვრით!"
ჟირაფი კი, ფრი−ნავს,
მგელს ა−რაფ−რად აგ−დებს.
და კა−ლათ−ში, ხში−რად
სამ−ქუ−ლი−ანს აგ−დებს.
დიდი შან−სე−ბი აქვს
მი−სი ნატვ−რა ახ−დეს;
წელს თა−ვი−სი გუნ−დი
ჩემ−პი−ო−ნი გახ−დეს.
ელიზბარ გაბუნია
|
ლექსები ცხოველებზე, ფრინველებზე | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
