|
გულო, არ გასტყდე! |
|
კლდე−ო, კლდედ ი−დეგ სა−ლა−და!
რა ვქნათ, რომ ჯან−ღი გვეხ−ვე−ვა,
მე−ცა გყე−ვი−ვარ ა−ვა−და.
ცდა გა−ვუ−ქარ−წყლოთ სა−წუთ−როს,
ნუ დავ−ბერ−დე−ბით შა−ვა−და.
სი−ნათ−ლე ნუმც გა−გიქ−რე−ბა
და სხი−ვი - მოძ−მეთ ნუ−გე−ში,
ან−დერძ−სა მამა-პაპისას
ფრ−თხი−ლად ვი−ნა−ხავ უ−ბე−ში.
ძალ−ნო ცი−სა−ნო, გვიშ−ვე−ლეთ,
სა−წყალთ ნუ ჩაგვყ−რით წუმ−პე−ში!
გულს ნუ მო−მიკ−ლავ, უ−ფა−ლო,
ი−მედს ნუ და−მი−ნი−ა−ვებ,
და−ზი−ა−ნე−ბულს სი−ცო−ცხლეს
მე−ტად ნუ და−მი−ზი−ა−ნებ;
მიშ−ვე−ლე რა−მა, შენს მადლ−სა,
წა−მალს ნუ და−მიგ−ვი−ა−ნებ!
არ მინ−და, თავს ლე−შად ვგრძნობ−დე,
უ−სუ−ლოდ გდე−ბულს, ტი−ა−ლად;
სვავ−ნი, ორბ−ნი და კაჭ−კაჭ−ნი
მათ−რევ−დენ, მჭამ−დენ ზი−ა−რად.
ნუ გა−და−მაქ−ცევ, უ−ფა−ლო,
შხა−მი−სა სას−მელ ფი−ა−ლად!
კა−ცი ვარ, ვაჟკა−ცის წეს−ზე
გავ−ტყდე, ეს რა−ღა შნო ა−რი?!
სიმტ−კი−ცე მი−ჭირს დი−ა−დი,
ეხ−ლა ი−სე−თი დრო ა−რი.
გამ−შორ−დი, სუ−ლით სი−დაბ−ლევ,
გზა−ო, მა−ში−ნებ ვე−ღა−რა, _
იმ თა−ვად, ჩე−მო სა−ვა−ლო,
შენ−ზე ე−კა−ლი ე−ყა−რა.
გაკაწრულ-გაფხაჭულები
დღე−საც ი−სევ მჭირს ბევრ−გა−ნა.
ვი−ცო−დი ძა−ლი−ან კარ−გად,
ეს უნ−და გადამე−ყა−რა
და დღე−საც ი−სევ ძვე−ლებ−რივ
უნ−და ვი−ხა−დო ბე−გა−რა.
გუ−ლო, გაკლ−დევ−დი, გა−მაგრ−დი,
ნის−ლი ნუ გა−და−გე−ფა−რა:
თუ ა−ქა−მომ−დე გავ−ძე−ლით,
დღეს მტე−რი გაგვ−ტეხს ვე−ღა−რა.
ვაჟა–ფშაველა
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
