|
პაწაწინა მეგობარი |
|
პა−წა−წი−ნა ქა−ლი,
ძლი−ერ, ძლი−ერ მიყ−ვარს,
ლურჯთ−ვა−ლე−ბა მა−რი.
ჩემ−თან მო−დის ხში−რად,
ოც−ნე−ბა აქვს ერ−თი,
მე−გო−ბა−რი ი−ყოს,
ჩემთ−ვის ერთადერ−თი,
მ−თხოვს ფანქ−რებს და რვე−ულს,
და ყვა−ვი−ლებს ხა−ტავს,
ბრო−წე−ულს და ვაშ−ლებს,
ყურ−ძენ−სა და ა−ტამს,
არ ჩერ−დე−ბა გო−გო,
ის−მის სულ ტი−ტი−ნი,
კვლავ და−მი−წა−ნი−ო,
ყვა−ვილ−თა გვირგ−ვი−ნი,
ა−ბა, შე−ნი ბეჭ−დე−ბი,
გა−მი−კე−თე ხე−ლებ−ზე,
მო−მი−ყე−ვი ზღა−პა−რი,
გო−ჭებ−ზე და ბე−ლებ−ზე.
გა−მო−მი−ცხვე ნამ−ცხვა−რი,
ჩი−ტის რძე და კექ−სი,
მი−ამ−ბე რა სასწ−რა−ფოდ,
სამ−შობ−ლო−ზე ლექ−სი.
ას−ჯერ მა−ვარ−ცხნი−ნებს,
იმ ქე−რა და−ლა−ლებს,
რა−ღა−ზე არ წუ−წუ−ნებს,
რა−ღას არ მა−ვა−ლებს.
მაგ−რამ თქვე−ნა გგო−ნი−ათ,
მარ−ტო თვი−თონ ი−თხოვს?
მეც ვუყ−ვარ−ვარ ძლი−ერ,
შე−გიძ−ლი−ათ ჰკი−თხოთ.
ბაღ−ში ა−ღარ მი−დის,
და ჯი−უ−ტობს მა−რი,
არ უნ−და რომ დამ−ტო−ვოს,
მი−სი მე−გო−ბა−რი.
უ−დი−დე−სი ლო−დი−ნით,
მის მოსვ−ლა−სა ვე−ლი,
ჩვენ გვა−შო−რებს მხო−ლოდ,
ორ−მოც−და ცხრა წე−ლი,
დრო გა−ვაქვ−რეთ, წავ−შა−ლეთ,
ხელს ჩავ−კი−დეთ ხე−ლი,
მე−გობ−რე−ბი გავხ−დით,
მა−რად გა−ნუყ−რე−ლი.
მანანა ტონია
|
ლექსები მეგობრებზე და მეგობრობაზე |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
