მე რომ მიყ−ვარ−და, ის ა−რი,
ოც−ნე−ბა გა−მი−დი−ა−და,
ი−მის−თა თვალ−თა ისა−რი
გულ−ზე მაჩ−ნი−ა ტყვი−ა−და.

სა−გუ−ლეს ის არ ჩად−გე−ბა,
სხვა−დასხ−ვათ თა−ნა−ტო−ლო−ბა,
ი−მას რად გა−მო−ად−გე−ბა
მო−ნა−დი−რი−სა ცო−ლო−ბა.

ბევ−რი მო−გიკ−ლავს ტა−ხე−ბი, -
ყვი−რი−ლი გახ−სოვს ი−რე−მის,
ახ−ლა მეც გა−გეძ−რა−ხე−ბი,
შენ, ჩე−მო თო−ფო ყი−რი−მის.