ხმა გულისა
ვი−ყავ, ზედ მედ−გა ხის უხ−ვი ჩრდი−ლი,
და სა−ი−დღა−მაც ნა−ზი ბულ−ბუ−ლი
სტვენ−და სიყ−ვა−რულს გა−გი−ჟე−ბუ−ლი.
დიდ−ხანს და დიდ−ხანს ვუგ−დებ−დი მე ყურს
იმ ხმას საკ−ვირ−ველს, იმ ხმა−სა გრძნე−ულს;
ვგრძნობ−დი ჩემ სუ−ლის მშვიდ აღ−მაფ−რე−ნას
და გუ−ლის ჩე−მის სულ სხვა-რიგ ცე−მას.
დიდ−ხანს ვა−ტა−რე, დავ−ღა−ლე თვა−ლი,
ვერ−სად ვერ ვპო−ვე ის მომ−ღე−რა−ლი;
თურ−მე, ჩემს გულ−ში ნა−ზი ბულ−ბუ−ლი
სტვენ−და სიყ−ვა−რულს გა−გი−ჟე−ბუ−ლი.
11 იანვარი, 1859 წ. პეტერბურგი.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
არ მარგოხალხური |
 |
დათვის ბელინათია ჯანაშია |
|
მარტორქანათია ჯანაშია |
 |
ნუციკო და მარიკოლუარა ჭანტურია |
 |
ვიგონებ რა იმ მიქელანჯელოსგალაკტიონ ტაბიძე |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
საჩუქარიანზორ აბულაშვილი |
|
მატარებელშიგალაკტიონ ტაბიძე |
|
არ გათეთრდება ყორანიხალხური |
 |
ციყვინათია აბულაძე |
 |
ჩემი პირველი მასწავლებელიიოსებ ციცქიშვილი |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
მე პატარა ქართველი ვარდუტუ მეგრელი |
 |
შოშიაშიო მღვიმელი |
 |
იმერული ნანინააკაკი წერეთელი |
 |
გულო, რას დაჰღონებულხარვაჟა–ფშაველა |
|
ნუგეში მგოსნისავაჟა–ფშაველა |
