ქართვლის დედას
ა−რის მშო−ბე−ლი მო−მა−ვა−ლი−სა.
ლე−იბ−ნი−ცი.
ქართვ−ლის დე−და−ო! ძუ−ძუ ქართვ−ლისა
უ−წინ მა−მულ−სა უზრ−დი−და შვილ−სა;
დე−დის ნა−ნას−თან ქვი−თი−ნი მთი−სა
მას უმ−ზა−დებ−და მო−მა−ვალ გმირ−სა...
გაჰქ−რა ის დრო−ცა!.. დიდ−მა ნაღ−ველ−მა,
კირ−თე−ბის ქვე−შე და−ჩაგ−რულ ბედ−მა,
სრუ−ლად მო−გიკ−ლა სი−ცო−ცხლის ძა−ლა,
თვით შე−ნი შვი−ლიც ჩრდი−ლად შესც−ვა−ლა.
მი−თხარ, — სა−დღა−ა მამა-პაპური
მხნე−ო−ბა, ხმა−ლი, მკლა−ვი ქვე−ლუ−რი,
სა−ხე−ლი−სათ−ვის ა−მა−ყი თრთო−ლა,
მა−მუ−ლის მტერ−თან მედ−გა−რი ბრძო−ლა?
მას ნუ−ღარ ვსტი−რით; რაც და−მარ−ხუ−ლა,
რაც უ−წყა−ლოს დროთ ხე−ლით დანთქ−მუ−ლა;
მო−ვიკ−ლათ წარ−სულ დრო−ებ−ზედ დარ−დი...
ჩვენ უნ−და ვსდი−ოთ ეხ−ლა სხვა ვარსკვ−ლავს,
ჩვენ უნ−და ჩვე−ნი ვშვათ მყო−ო−ბა−დი,
ჩვენ უნ−და მივს−ცეთ მო−მა−ვა−ლი ხალხს...
აქ ა−რის, დე−დავ, შე−ნი მა−ღა−ლი
და−ნიშ−ნუ−ლე−ბა და საღმრ−თო ვა−ლი!
აღ−ზარ−დე შვი−ლი, მი−ეც ძა−ლა სულს,
საზრ−დოდ ხმა−რობ−დე ქრის−ტე−სა მცნე−ბას, —
შთა−ა−გო−ნებ−დე კაც−თა სიყ−ვა−რულს,
ძმო−ბას, ერ−თო−ბას, თა−ვი−სუფ−ლე−ბას, -
რომ სი−კე−თისთ−ვის გუ−ლი უთრ−თო−დეს
და მო−მავ−ლისთ−ვის ბედ−თა−ნა ბრძო−დეს...
მენ−დე, მი−ი−ღებს ნერგს, შენ−გან დარ−გულს,
და მოგ−ცემს ნა−ყოფს, ვით კა−ცი, კა−ცურს.
დე−დავ! ის−მი−ნე ქართვ−ლის ვედ−რე−ბა:
ი−სე აღ−ზარ−დე შენ შვი−ლის სუ−ლი,
რომ წინ გა−უძღ−ვეს ჭეშ−მა−რი−ტე−ბა,
უ−კან ჰრჩეს კვა−ლი გა−ნათ−ლე−ბუ−ლი.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ბავშვის აღზრდა რთული, მაგრამ სასიამოვნო გამოცდილებაა. ასე რომ, გაატარეთ მათთან სასიამოვნო და სახალისო მომენტები. მარტივი საქმეების ერთად გაკეთება ჩამოგიყალიბებთ ნდობას და ძლიერ კავშირს თქვენს შვილთან. გარდა მშობელისა, თქვენ უნდა იყოთ მისი მეგობარი, ადამიანი, ვისაც უყოყმანოდ დაეყრდნობა.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა პატარებისთვის)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
*** (ათხოვებენ კუს სპილოზე)ქეთევან კვიტატიანი |
 |
დო, რე, მი, ფა, სოლ, ლა, სიგივი ჭიჭინაძე |
 |
პატარა ბიჭი ვიყავიაკაკი წერეთელი |
 |
სარფელი მეთევზე ბავშვების სიმღერანოდარ დუმბაძე |
 |
გუთნის დედაალექსანდრე ჭავჭავაძე |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
მატარებლობანამაყვალა მრევლიშვილი |
|
*** (მამას ლურჯი პერანგი წითლად გავაფერადე)ქეთევან კვიტატიანი |
 |
შემოდგომაშიო მღვიმელი |
 |
დათვის ბუნაგთანნესტან კუპრავა |
 |
გიორგი და გირშელიმანანა კაკაჩია |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
გეტერაგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
ვაჟა-ფშაველას ნაამბობილადო ასათიანი |
|
ქებათა-ქებააკაკი წერეთელი |
 |
არაგვსვაჟა–ფშაველა |
 |
სუფთა ღრუტუნიამანანა ტონია |
