ქართვლის დედას
ა−რის მშო−ბე−ლი მო−მა−ვა−ლი−სა.
ლე−იბ−ნი−ცი.
ქართვ−ლის დე−და−ო! ძუ−ძუ ქართვ−ლისა
უ−წინ მა−მულ−სა უზრ−დი−და შვილ−სა;
დე−დის ნა−ნას−თან ქვი−თი−ნი მთი−სა
მას უმ−ზა−დებ−და მო−მა−ვალ გმირ−სა...
გაჰქ−რა ის დრო−ცა!.. დიდ−მა ნაღ−ველ−მა,
კირ−თე−ბის ქვე−შე და−ჩაგ−რულ ბედ−მა,
სრუ−ლად მო−გიკ−ლა სი−ცო−ცხლის ძა−ლა,
თვით შე−ნი შვი−ლიც ჩრდი−ლად შესც−ვა−ლა.
მი−თხარ, — სა−დღა−ა მამა-პაპური
მხნე−ო−ბა, ხმა−ლი, მკლა−ვი ქვე−ლუ−რი,
სა−ხე−ლი−სათ−ვის ა−მა−ყი თრთო−ლა,
მა−მუ−ლის მტერ−თან მედ−გა−რი ბრძო−ლა?
მას ნუ−ღარ ვსტი−რით; რაც და−მარ−ხუ−ლა,
რაც უ−წყა−ლოს დროთ ხე−ლით დანთქ−მუ−ლა;
მო−ვიკ−ლათ წარ−სულ დრო−ებ−ზედ დარ−დი...
ჩვენ უნ−და ვსდი−ოთ ეხ−ლა სხვა ვარსკვ−ლავს,
ჩვენ უნ−და ჩვე−ნი ვშვათ მყო−ო−ბა−დი,
ჩვენ უნ−და მივს−ცეთ მო−მა−ვა−ლი ხალხს...
აქ ა−რის, დე−დავ, შე−ნი მა−ღა−ლი
და−ნიშ−ნუ−ლე−ბა და საღმრ−თო ვა−ლი!
აღ−ზარ−დე შვი−ლი, მი−ეც ძა−ლა სულს,
საზრ−დოდ ხმა−რობ−დე ქრის−ტე−სა მცნე−ბას, —
შთა−ა−გო−ნებ−დე კაც−თა სიყ−ვა−რულს,
ძმო−ბას, ერ−თო−ბას, თა−ვი−სუფ−ლე−ბას, -
რომ სი−კე−თისთ−ვის გუ−ლი უთრ−თო−დეს
და მო−მავ−ლისთ−ვის ბედ−თა−ნა ბრძო−დეს...
მენ−დე, მი−ი−ღებს ნერგს, შენ−გან დარ−გულს,
და მოგ−ცემს ნა−ყოფს, ვით კა−ცი, კა−ცურს.
დე−დავ! ის−მი−ნე ქართვ−ლის ვედ−რე−ბა:
ი−სე აღ−ზარ−დე შენ შვი−ლის სუ−ლი,
რომ წინ გა−უძღ−ვეს ჭეშ−მა−რი−ტე−ბა,
უ−კან ჰრჩეს კვა−ლი გა−ნათ−ლე−ბუ−ლი.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ბავშვი თქვენი საკუთრება არ არის, მას გარკვეული დროის განმავლობაში არ ფლობთ. თანაცხოვრების პერიოდში მაქსიმალურად ეცადეთ ბავშვი აღზარდოთ კარგ ადამიანად.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
მთასდუტუ მეგრელი |
 |
რაც არ იწვის, არ ანათებსაკაკი წერეთელი |
 |
გახსენებამორის ფოცხიშვილი |
|
ძირსაკაკი წერეთელი |
 |
პასუხადვაჟა–ფშაველა |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
საქართველოლუარა ჭანტურია |
 |
ენძელანანა სამხარაძე |
 |
ხრამულაზაქარია შერაზადაშვილი |
 |
მომავალი ტიკტიკასოფო გასიტაშვილი |
 |
ჩემს ვარსკვლავსნიკოლოზ ბარათაშვილი |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
მშობლიურო ჩემო მიწავ!გალაკტიონ ტაბიძე |
|
შემოღამება მთაწმინდაზედნიკოლოზ ბარათაშვილი |
|
გლეხის სიმღერავაჟა–ფშაველა |
|
ქართლოსდავით მაჩაბელი |
 |
დილა ასე დაიწყეთამარ ფხაკაძე |
