|
დაე თუნდ მოვკვდე არ მეშინიან |
|
მაგ−რამ კი ი−სე, რომ ჩე−მი კვა−ლი
ნა−ხონ მათ, ვინ−ცა ჩემს უ−კან ვლი−ან,
თქვან: ა−ღას−რუ−ლა მან თვი−სი ვა−ლი;
რომ ჩემს საფ−ლავ−ზედ და−ყუ−დე−ბულ−მან
ქართ−ველ−მა, ჩემ−გან შეყ−ვა−რე−ბულ−მან,
გულწრ−ფე−ლო−ბი−თა და სი−მართ−ლი−თა,
მე ჩა−მომ−ძა−ხოს თუნდ ჩუ−მის ხმი−თა:
ი−ყავ მშვი−დო−ბით შენს მყუდ−რო ძილ−ში!
შენ გი−ცო−ცხლი−ა, რო−გორც უნ−დო−და;
თქვას: შე−ნი ქნა−რი შორს ჩვენ−გან — ჩრდილ−ში
ა−მა−ოდ ჩვენთ−ვის არ ხმა−უ−რობ−და.
ილია ჭავჭავაძე 19 ნოემბერი, 1858 წ. პეტერბურგი.
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
