|
ფეხი დამადგით... |
|
გულ−ზე და−მად−გით ფე−ხი ყო−ველ−მან,
წყა−ლო−ბა ჰყა−ვით...
სა−ქართ−ვე−ლო−ის ყოვ−ლოს მ−პყრო−ბელ−მან
ვი−სურ−ვე და−ვით...
ფეხქ−ვეშ გაც−ვი−თეთ საფ−ლა−ვის ლო−დი
ყურძ−ნის მტევ−ნე−ბით...
--ა−სე−თი ცოდ−ვა რა გაქვს მე−ფე−ო მი−უ−ტე−ვე−ბი
ღირს მსა−ხუ−რებ−დი ქარ−თულ მიწა-წყალს,
რა−ი გა−დარ−დებს?
გას−წი−ე ი−გი “ნი−კოფ−სი−ით−გან
დარუბანდამდე“....
თუ, ეს მა−ღალ−თა თავმ−დაბ−ლო−ბა−ა
ო−დით და ო−დით?
თუ ცოდ−ვი−ლი ხარ, მა−შინ, მე−ფე−ო,
რა−ღა ქნან ცოდ−ვილთ
სუ−ლის სიმშ−ვი−დის, სუ−ლის სიმშ−ვი−დის
ვერ−სით მპო−ველ−თა?
--ფე−ხი და−მად−გით, გულ−ზე და−მად−გით
ფე−ხი ყო−ველ−თა...
ანა კალანდაძე
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
