გუთნის დედა
”გადი-გამოდი, გუთანო, ღირღიტავ, ბანი უთხარო”.
წი−ლად გვარ−გუ−ნეს შა−ვი მი−წა ჩვენ.
ერთ−გუ−ლად ვჭი−მოთ ჭა−პა−ნი ჩვე−ნი,
უ−სი−ხა−რუ−ლოდ დავ−ლი−ოთ დღე−ნი,
ბელ−ტი ბელტ−ზე−და გად−მო−ვაწ−ვი−ნოთ
და შრო−მის ოფ−ლი მი−წას ვაწ−ვი−მოთ.
ნუ და−მი−ღონ−დი!.. შე−ნი უ−ღე−ლი
ჩემს უ−ღელ−ზე−და არ ა−რის ძნე−ლი:
მეც შე−ნებრ მი−წას დავ−ყუ−რებ თვა−ლით,
რად−გა−ნაც ზე−ცა წა−მართ−ვეს ძა−ლით;
შე−ნებრ მეც მე−ლის მი−წა ვით მსხვერპლ−სა,
სიკვ−დი−ლის შემ−დეგ და−სა−ვი−წყელ−სა.
შენ პი−რუ−ტყვი ხარ და მე მე−ტყვე−ლი?!.
ეგ, ჩე−მო ლა−ბავ, ნუ შეგ−შურ−დე−ბა...
რად მინ−და ხმა−ლი, თუნდ ი−ყოს მჭრე−ლი,
თუ სი−მართ−ლისთ−ვის და−მიჩ−ლუნგ−დე−ბა?
ა−ბა, რას გვარ−გებს ჩვენ ის გუ−თა−ნი,
რო−მე ა−ჩე−ჩოს მარ−ტო მი−წანი
და არ მოს−თხრი−დეს ძი−რით იმ ბა−ლახს,
რო−მელიც უშ−ლის თესლ−სა ა−მოსვ−ლას?
მე ჩე−მის ჭი−რის, ჩე−მის წუ−ხი−ლის,
ჩე−მის კა−ცო−ბის გუ−ლის დუ−ღი−ლის
სი−ტყვა−ნი გულ−ში მე−ბა−დე−ბი−ან,
მაგ−რამ გულ−შივე უხ−მოდ ჰკვდე−ბი−ან.
შენ ვერ გა−ი−გებ მე−ტყვე−ლის ტანჯ−ვას,
რო−ცა სი−ტყვა−სა მარ−თალს გულ−ში ჰკლავს!..
აქ, მენ−დე, ლა−ბავ, ჩე−მი უ−ღე−ლი
შენს უ−ღელ−ზე−და უფ−რო−ა ძნე−ლი.
მაშ, რა გა−ღო−ნებს?.. გას−წი ჭა−პან−სა
და გა−ი−ტა−ნე გუ−თა−ნი ბო−ლოს,
ნუ უ−ღა−ლა−ტებ ძველს ამ−ხა−ნაგ−სა,
ის შენ ა−ცხოვ−რე, მან შენ გა−ცხოვ−როს!..
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
აუხსენით ბავშვს, როგორ უნდა თქვას კომპლიმენტი და რატომ არის მნიშვნელოვანი კომპლიმენტის თქმა.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
სიყვარულივაჟა–ფშაველა |
 |
გულის პასუხიაკაკი წერეთელი |
 |
რკოს კაცუნავასილ გულეური |
 |
მოწვევაალექსანდრე ორბელიანი |
 |
ცხენობანაშიო მღვიმელი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ფანტელო, ფრიალ-ფრიალა!ნესტან კუპრავა |
 |
შემოდგომანათია ჯანაშია |
|
როგორ დადგა შემოდგომა დათვიანის ტყეშინესტან კუპრავა |
 |
ატა-მატანუნუ ჯანელიძე |
 |
*** (მოიწყინა თოჯინამ, იქნებ კაბა არ მოწონს?)ქეთევან კვიტატიანი |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
კახეთსვაჟა–ფშაველა |
 |
პრანჭიებინოდარ დუმბაძე |
|
იმედი საზიკაულივაჟა–ფშაველა |
 |
ლექსი ვეფხვისა და მოყმისახალხური |
 |
მიყვარს ყაბახის არემარე, თვალად საამონიკოლოზ ბარათაშვილი |
