გუთნის დედა
”გადი-გამოდი, გუთანო, ღირღიტავ, ბანი უთხარო”.
წი−ლად გვარ−გუ−ნეს შა−ვი მი−წა ჩვენ.
ერთ−გუ−ლად ვჭი−მოთ ჭა−პა−ნი ჩვე−ნი,
უ−სი−ხა−რუ−ლოდ დავ−ლი−ოთ დღე−ნი,
ბელ−ტი ბელტ−ზე−და გად−მო−ვაწ−ვი−ნოთ
და შრო−მის ოფ−ლი მი−წას ვაწ−ვი−მოთ.
ნუ და−მი−ღონ−დი!.. შე−ნი უ−ღე−ლი
ჩემს უ−ღელ−ზე−და არ ა−რის ძნე−ლი:
მეც შე−ნებრ მი−წას დავ−ყუ−რებ თვა−ლით,
რად−გა−ნაც ზე−ცა წა−მართ−ვეს ძა−ლით;
შე−ნებრ მეც მე−ლის მი−წა ვით მსხვერპლ−სა,
სიკვ−დი−ლის შემ−დეგ და−სა−ვი−წყელ−სა.
შენ პი−რუ−ტყვი ხარ და მე მე−ტყვე−ლი?!.
ეგ, ჩე−მო ლა−ბავ, ნუ შეგ−შურ−დე−ბა...
რად მინ−და ხმა−ლი, თუნდ ი−ყოს მჭრე−ლი,
თუ სი−მართ−ლისთ−ვის და−მიჩ−ლუნგ−დე−ბა?
ა−ბა, რას გვარ−გებს ჩვენ ის გუ−თა−ნი,
რო−მე ა−ჩე−ჩოს მარ−ტო მი−წანი
და არ მოს−თხრი−დეს ძი−რით იმ ბა−ლახს,
რო−მელიც უშ−ლის თესლ−სა ა−მოსვ−ლას?
მე ჩე−მის ჭი−რის, ჩე−მის წუ−ხი−ლის,
ჩე−მის კა−ცო−ბის გუ−ლის დუ−ღი−ლის
სი−ტყვა−ნი გულ−ში მე−ბა−დე−ბი−ან,
მაგ−რამ გულ−შივე უხ−მოდ ჰკვდე−ბი−ან.
შენ ვერ გა−ი−გებ მე−ტყვე−ლის ტანჯ−ვას,
რო−ცა სი−ტყვა−სა მარ−თალს გულ−ში ჰკლავს!..
აქ, მენ−დე, ლა−ბავ, ჩე−მი უ−ღე−ლი
შენს უ−ღელ−ზე−და უფ−რო−ა ძნე−ლი.
მაშ, რა გა−ღო−ნებს?.. გას−წი ჭა−პან−სა
და გა−ი−ტა−ნე გუ−თა−ნი ბო−ლოს,
ნუ უ−ღა−ლა−ტებ ძველს ამ−ხა−ნაგ−სა,
ის შენ ა−ცხოვ−რე, მან შენ გა−ცხოვ−როს!..
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
იუმორი დაგეხმარებათ დაძაბულობის განმუხტვაში და კომუნიკაციის გაუმჯობესებაში.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა პატარებისთვის)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ობოლიაკაკი წერეთელი |
 |
სოფლისა წესი ასეავაჟა–ფშაველა |
|
ხევზედ მიდიან ნისლებივაჟა–ფშაველა |
 |
პაწია მერცხალიშიო მღვიმელი |
 |
ვერაფერი გამიგია...მურმან ლებანიძე |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
- დამაცადეთ!იოსებ ციცქიშვილი |
 |
ბაბუ!ელიზბარ გაბუნია |
 |
ათასად კაცი დაფასდახალხური |
 |
*** (სოფლისაკენ ჰერი-ჰერი)ცირა ტურაშვილი |
 |
ზამთარიფატმან ბოჭორიშვილი |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
საქართველო იყო მათი საოცნებო სახელილადო ასათიანი |
|
ხარაბუზა და ფუტკარიაკაკი წერეთელი |
 |
ქალაქი წყალქვეშგალაკტიონ ტაბიძე |
|
იმედი საზიკაულივაჟა–ფშაველა |
|
აკაკის ლანდიგალაკტიონ ტაბიძე |
